Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Jędrzejowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 listopada 2023 r.

Sąd Rejonowy w Jędrzejowie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący:	Sędzia Katarzyna Wysoczyńska
Protokolant:	Dagmara Smerdzyńska

po rozpoznaniu w dniu 7 listopada 2023 r. w Jędrzejowie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Niestandaryzowanego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Wierzytelności z siedzibą w W.

przeciwko N. W.

o zapłatę

I.  oddala powództwo

II.  zasądza od strony powodowej (...) Niestandaryzowanego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Wierzytelności z siedzibą w W. na rzecz pozwanego N. W. kwotę 5417 zł (pięć tysięcy czterysta siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty

Sygn. akt I C 104/23

UZASADNIENIE

Wyroku z dnia 7 listopada 2023 roku

W dniu 6 marca 2023 roku do tut. Sądu wpłynął pozew (...) S.A.
w W. przeciwko N. W. o zapłatę kwoty 56.356,76 zł
z umownymi odsetkami za opóźnienie w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 25 lutego 2023 roku do dnia zapłaty od kwoty 47.672,75 zł i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 993,27 zł od dnia 30 listopada 2022 roku i od kwoty 7690,74 zł od dnia 1 marca 2023 roku oraz zwrot kosztów procesu. W uzasadnieniu swego żądania strona powodowa wskazała, że roszczenie względem pozwanego wynika z umowy kredytu gotówkowego z dnia 4 listopada 2019 roku nr (...), która została wypowiedziana wobec braku spłaty przez pozwanego. Nadto strona powodowa wskazała, że jest następcą prawnym (...) Bank S.A., a na kwotę objętą żądaniem składają się : kwota 47.672,75 zł tytułem należności głównej, kwota 993,27 zł tytułem odsetek umownych oraz kwota 7690,74 zł tytułem odsetek karnych za opóźnienie.

Roszczenie było przedmiotem uprzedniego rozpoznania przez Sąd Rejonowy w Lublinie
w sprawie sygn. akt Nc- e 1651548/22, który stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty i postanowieniem z dnia 3 stycznia 2023 roku umorzył postępowanie (k. 61- 66).

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 7 marca 2023 roku tut. Sąd uwzględnił powództwo (k. 69).

W dniu 28 marca 2023 roku do tut. Sądu wpłynął sprzeciw pozwanego od nakazu zapłaty
z dnia 7 marca 2023 roku, w którym pozwany wniósł o oddalenie powództwa, kwestionując roszczenie co do zasady i wysokości. Pozwany zakwestionował sam fakt zawarcia umowy, a także wypłaty pozwanemu kwoty wskazanej w umowie, a nadto podniósł zarzut stosowania w umowie klauzul niedozwolonych (k. 74 – 76).

Postanowieniem z dnia 25 września 2023 roku za zgodą stron w miejsce (...) S.A, wstąpił w prawa powoda (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. (k. 156).

Sąd zważył co następuje:

W ocenie Sądu powództwo jest niezasadne.

Zgodnie z przepisem art. 187 § 1 kpc w zw. z art. 126 §1 kpc pozew m.in. winien zawierać określenie faktów, na których strona opiera swe żądanie oraz wskazanie dowodów na wykazanie każdego z faktów.

Zgodnie z ogólnymi zasadami procesowymi strona powodowa winna wykazać zasadność swego żądania, a także w sprawach o zapłatę wysokość żądania, a Sąd zobowiązany jest przeprowadzić stosowne postępowanie dowodowe. Postępowanie to znajdzie jedynie ograniczenie w przypadku uznania powództwa lub przyznania przez stronę pozwaną faktów wskazanych w pozwie jako niespornych.

W niniejszej sprawie strona powodowa domagając się od pozwanego zapłaty kwoty 56.356,76 zł opierała swe żądanie na kserokopii umowy kredytu jaką pozwany (...) Bank S.A. mieli zawrzeć w dniu 4 listopada 2019 roku, a także kserokopii załączników do tej umowy, na kserokopii pism jakie miały być przesłane do pozwanego i kserokopii wyciągu z ksiąg rachunkowych Banku i kserokopii pełnomocnictw (k. 28,29, 34 – 58).

W ocenie Sądu wskazane wyżej kserokopie nie mogły być dowodami w sprawie, albowiem nie nie są dokumentami i w związku z tym nie mogły stanowić podstawy ustaleń faktycznych w sprawie (uchwała SN z dnia 29 marca 1994 roku III CZP 37/94; wyrok SA w Katowicach z dnia 10 stycznia 2008 roku V ACa 816/07 lex 398729, wyrok SA w Katowicach z dnia 7 marca 2018 rok V ACa 277/17).

Z uwagi na powyższe Sąd uznał, że strona powodowa nie wykazała, że pozwany zawarł umowę kredytu z dnia 4 listopada 2019 roku nr (...) wskazaną w pozwie, a tym samym zasadności swego żądania oraz jego wysokości.

Nadto należy dodać, że strona powodowa nie wykazała wysokości żądania, brak było dowodów pozwalających na weryfikację wysokości poszczególnych kwot wskazanych w pkt 1 a, b, c treści pozwu (brak było wyliczenia ich wysokości i podstaw do dokonanych wyliczeń).

Sąd podziela stanowisko pozwanego, że sam wyciąg z ksiąg rachunkowych Banku (k. 28) nie mógł być dowodem potwierdzający istnienie i wysokość wierzytelności przeciwko pozwanemu z umowy z dnia 4 grudnia 2029 roku nr (...). Wskazany wyciąg został złożony w kserokopii i jak wskazano Sąd odmówił mu mocy dowodowej.

Nadto należy zważyć, że sam wyciąg z ksiąg rachunkowych Banku nie korzysta z waloru dokumentu urzędowego, a jedynie jest dokumentem prywatnym potwierdzającym określony zapis w księgach rachunkowych Banku ( wyrok TK z dnia 11.07.2011 roku P 1/11 (...) Seria (...) 2011 nr 6 poz. 53; wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 25 lipca 2015 roku I ACa 824/14 legalis 1213577).

Zapis z ksiąg rachunkowych Banku zatem bez odniesienia do konkretnych dokumentów, w tym wypadku umowy kredytu, będącej źródłem istnienia ewentualnego zobowiązania pozwanego, nie mógł być dowodem przemawiającym za zasadnością żądania pozwu.

Nadto w ocenie Sądu strona powodowa w ogóle nie wykazała, że wskazana w pozwie umowa ze strony kredytodawcy została wykonana, brak było bowiem dowodu, że pozwany od kredytodawcy otrzymał jakąkolwiek kwotę, a pozwany w sprzeciwie od nakazu zapłaty wyraźnie wskazał, że nie otrzymał kwoty jaka miała wynikać z umowy na jaką powołała się strona powodowa.

Zdaniem Sądu, niezależnie od powyższych rozważa, nie zostało wykazane przez stronę powodową, że przed skierowaniem sprawy do Sądu umowa kredytowa na jaka powołała się strona powodowa została skutecznie wypowiedziana zgodnie z przepisami prawa bankowego.

Zgodnie z przepisem art. 75c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2019 poz. 2357) jeżeli kredytobiorca opóźnia się ze spłatą zobowiązania
z tytułu udzielonego kredytu, Bank wzywa go do dokonania spłaty, wyznaczając termin nie krótszy niż 14 dni roboczych, a w wezwaniu, o którym mowa w ust. 1, Bank informuje kredytobiorcę o możliwości złożenia, w terminie 14 dni roboczych od dnia otrzymania wezwania, wniosku o restrukturyzację zadłużenia; Bank powinien, na wniosek kredytobiorcy, umożliwić restrukturyzację zadłużenia poprzez zmianę określonych w umowie warunków lub terminów spłaty kredytu, jeżeli jest uzasadniona dokonaną przez Bank oceną sytuacji finansowej i gospodarczej kredytobiorcy; restrukturyzacja, o której mowa w ust. 1, dokonywana jest na warunkach uzgodnionych przez Bank i kredytobiorcę, a w przypadku odrzucenia wniosku kredytobiorcy o restrukturyzację zadłużenia, Bank przekazuje kredytobiorcy, bez zbędnej zwłoki, szczegółowe wyjaśnienia, w formie pisemnej, dotyczące przyczyny odrzucenia wniosku o restrukturyzację.

Przepis ten wskazuje procedurę jaka musi poprzedzać wypowiedzeniu umowy kredytu
w przypadku zwłoki kredytobiorcy w regulowaniu zobowiązania umownego. Bank nie może zatem swobodnie wypowiedzieć umowy kredytowej, gdy kredytobiorca popadł w opóźnienie ze spłatą kredytu, ale powinien doręczyć kredytobiorcy wezwanie określone w art. 75c Prawa bankowego oraz odczekać do upływu dodatkowego terminu na spłatę zadłużenia wyznaczonego w wezwaniu. Dopiero po upływie tego terminu Bank może złożyć wobec kredytobiorcy oświadczenie woli w sprawie wypowiedzenia umowy kredytowej.
W przypadku, gdy powyższe działania nie zostały przez Bank podjęte czynność prawna Banku polegająca na wypowiedzeniu umowy jest nieważna i nie powoduje wymagalności roszczenia Banku o spłatę kwoty kredytu w kwocie niespłaconej (wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 21 marca 2019 roku sygn. akt V ACa 609/18, LEX nr 2695542 i z dnia 14 stycznia 2019 roku sygn. akt V ACa 93/18, LEX nr 2668705).

Wskazany przepis może zostać zmieniony w umowie albo osobnym porozumieniu jedynie na korzyść kredytobiorcy, albowiem wypowiedzenie umowy kredytowej stanowi dotkliwe dla kredytobiorców uprawnienie kształtujące Banku, wykonanie może bowiem doprowadzić do zakończenia stosunku prawnego wynikającego z umowy kredytu przed ustalonym terminem. W związku z tym nie może być ono wykonane w sposób, który pomija wszystkie wymagane przepisami procedury.

Jak wskazano wyżej strona powodowa dołączyła do z pozwu jedynie kserokopie pism przesłanych do pozwanego i kserokopie pełnomocnictw dla osób, które miały podpisać te pisma, jak również kserokopie książek nadawczych i zwrotnego potwierdzenia, którym Sąd odmówił mocy dowodowej. Nadto należy dodać, że z kserokopii pisma z dnia 8 kwietnia 2022 roku nie wynika konkretna data wypowiedzenia umowy, a jedynie ogólnikowe odesłanie do treści umowy.

Z uwagi na powyższe Sąd uznał, że nie zostało udowodnione, że kredytodawca prawidłowo wypowiedział umowę wskazaną w treści pozwu.

Z uwagi na powyższe rozważania Sąd uznał za zbyteczne dokonywanie oceny stosowania w umowie klauzul niedozwolonych.

Na marginesie należy dodać, że sama legitymacja strony powodowej nie budziła wątpliwości, ale samo zawarcie umowy przelewu wierzytelności z załącznikami do tej umowy, nie mogło świadczyć o istnieniu wierzytelności przeciwko pozwanemu, a jedynie było dowodem zawarcia umowy pomiędzy (...) S.A. i aktualnym powodem.

Z uwagi na powyższe powództwo oddalono w pkt I wyroku jako niezasadne.

W pkt II orzeczono na podstawie przepisu art. 98 §1,1 ¹ i 3 kpc w zw. z art. 108 kpc.

Na kwotę 5417 zł złożyły się:

- kwota 5400 zł tytułem wynagrodzenia fachowego pełnomocnika na podstawie § 2 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokacie

- kwota 17 zł tytułem opłaty skarbowej.