Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Jędrzejowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 kwietnia 2025 r.

Sąd Rejonowy w Jędrzejowie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący:	Sędzia Katarzyna Wysoczyńska
Protokolant:	--------------------------------------

po rozpoznaniu w dniu 22 kwietnia 2025 roku w Jędrzejowie na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (...) Spółka Komandytowa z siedzibą w M.

przeciwko H. D.

o zapłatę

I.  oddala powództwo

II.  zasądza od strony powodowej (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (...) Spółka Komandytowa z siedzibą w M. na rzecz pozwanej H. D. kwotę 1817 zł (jeden tysiąc osiemset siedemnaście złotych) tytułem kosztów procesu z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty

Sygn. akt I C 1/25

UZASADNIENIE

WYROKU z dnia 22 kwietnia 2024 roku

W dniu 6 listopada 2024 roku do tutejszego Sądu wpłynął pozew (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (...) spółka komandytowa w M. przeciwko H. D. o zapłatę kwoty 8102,70 zł z umownymi odsetkami maksymalnymi za opóźnienie od dnia wytoczenia powództwa w elektronicznym postępowaniu upominawczym i zwrot kosztów procesu. W uzasadnieniu swego żądania strona powodowa wskazała, że wierzytelność przeciwko pozwanej wynika z umowy pożyczki jaką zawarła z (...) Sp. z o.o. w dniu 27 stycznia 2024 roku nr (...). Nadto strona powodowa wskazała, że wierzytelność przeciwko pozwanej ze wskazanej umowy nabyła w drodze przelewu wierzytelności, a na kwotę objętą żądaniem składają się kwota 7410,17 zł tytułem niespłaconego kapitału, kwota 112,68 zł tytułem odsetek kapitałowych, kwota 397,13 zł tytułem niespłaconych odsetek umownych za opóźnienie od kwoty pozostałej do spłaty kwoty kapitału pożyczki od dnia wymagalności do dnia wyceny wierzytelności i kwota 182,72 zł tytułem niespłaconych odsetek umownych za opóźnienie od dnia wyceny wierzytelności do dnia poprzedzającego wytoczenie powództwa.

Roszczenie było przedmiotem powództwa w elektronicznym postępowaniu upominawczym Nc – e (...), w ramach którego Sąd Rejonowy w Lublinie postanowieniem z dnia 16 sierpnia 2024 roku umorzył postępowanie w związku ze sprzeciwem pozwanej od nakazu zapłaty (k. 46 -67).

W odpowiedzi na pozew z dnia 29 stycznia 2024 roku pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu, podnosząc brak udowodnienia istnienia roszczenia co do zasady i wysokości, brak legitymacji czynnej strony powodowej oraz stosowanie w umowie klauzul niedozwolonych (k.85 - 88 ).

Sąd ustalił co następuje:

(...) Sp. z o.o. oraz D. zawarły w dniu 2 kwietnia 2024 roku nr 11/01/2024/2 umowę cesji wierzytelności, na podstawie, której D. nabyła wierzytelności objęte załącznikiem. W wydruku w formie tabel z listy wierzytelności do umowy cesji z dnia 2 kwietnia 2023 roku wskazano: ID pożyczki (...), nr klienta (...), datę udzielenia pożyczki 27.01.2024 rok, termin spłaty 26 luty 2024 rok, wysokość zadłużenia 7682,61 zł.

Strona powodowa oraz D. zawarły w dniu 7 czerwca 2024 roku umowę przelewu wierzytelności, na podstawie, której strona powodowa nabyła wierzytelności objęte załącznikiem. W wydruku w formie tabel z listy wierzytelności do umowy przelewu wierzytelności wskazano: nr umowy pożyczki (...), datę zawarcia umowy pożyczki 27 stycznia 2024 roku, imię i nazwisko pozwanej i kwotę 7919,98 zł jako kwotę zadłużenia.

W wydruku umowy ramowej pożyczki nr (...) z dnia 27 stycznia 2024 roku wpisano pozwaną i (...) Sp. z o. o. i określono w niej zasady udzielania pożyczek pomiędzy stronami.

W wydruku umowy pożyczki z dnia 27 stycznia 2024 roku nr (...) wpisano pozwaną i (...) Sp. z o.o., wskazano, że umowa pożyczki jest umowa refinansującą, a kwota pożyczki refinansującej wyniesie 7410,17 zł, która miała być przekazana do (...) Sp. z o.o. , kwota do spłaty wyniesie 8302,02 zł i miała być spłacona do dnia 26.022024 roku, a opłata za rafinowanie miała wynosić 779,17 zł, odsetki kapitałowe 112 zł, (...) określono na 312,03 %.

(...) Sp. z o.o przelało na rzecz (...) Sp. z o.o. kwotę 7410,17 zł.

Dowód: umowy przelewu z załącznikami (k. 12 - 30), wydruki umów pożyczki (k. 31 - 33), wydruk elektroniczny korespondencji (k. 108 – 109), wykaz (k. 112 – 113), eletronicze potwierdzenie rejestracji (k. 40 – 41).

Sąd zważył co następuje:

Powództwo jest niezasadne.

W związku z wątpliwościami dotyczącymi legitymacji strony powodowej Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe polegające na analizie dołączonych do akt sprawy dokumentów i doszedł do przekonania, że powództwo nie jest zasadne.

Zgodnie z art. 509 §1 kc wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na rzecz osoby trzeciej, chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Na podstawie wskazanego przepisu przelew wierzytelności jest umową, na podstawie której dotychczasowy wierzyciel przenosi wierzytelność ze swojego majątku do majątku osoby trzeciej, a przedmiotem przelewu jest wierzytelność istniejąca, którą cedent może swobodnie rozporządzać i która jest w dostateczny sposób oznaczona (zindywidualizowana). W tym zakresie konieczne jest wyraźne określenie stosunku zobowiązaniowego, którego elementem jest zbywana wierzytelność. Wymaga się zatem oznaczenia stron tego stosunku zobowiązaniowego oraz przedmiotu świadczenia (wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 15 października 2015 roku sygn. akt I ACa 492/15 LEX nr 184218; wyrok SN z dnia 11 maja 1999 r. III CKN 423/98 Biuletyn Sądu Najwyższego 2000/1 str. 1).

W ocenie Sądu obowiązkiem strony powodowej było wykazanie, że nabyła konkretną wierzytelność przeciwko pozwanej z umowy pożyczki z dnia 27 stycznia 2024 roku nr (...), a także wysokość nabytej wierzytelności i istnienie samej wierzytelności.

Podstawą dochodzenia przeciwko pozwanej kwoty objętej żądaniem pozwu w ocenie strony powodowej były umowa cesji wierzytelności z dnia 2 kwietnia 2024 roku i umowa przelewu wierzytelności z dnia 7 czerwca 2024 roku wraz z załącznikami złożonymi w wydrukach (k. 15 i 28).

W ocenie Sądu te dokumenty nie są wystarczające do uznania, że strona powodowa nabyła konkretną, zindywidualizowaną wierzytelność przeciwko pozwanej wskazaną
pozwie, a nadto nie stanowią dowodu wysokości zobowiązania pozwanej, albowiem dokumenty te potwierdzają jedynie zawarcie ogólnych umów przelewu (cesji) wierzytelności pomiędzy stronami wskazanymi w umowie.

W uzasadnieniu wskazanego już orzeczenia z dnia 15 października 2015 roku sygn. akt I ACa 492/15 Sąd Apelacyjny w Białymstoku wskazał, że „w żaden sposób nie da się wywieść faktu nabycia przedmiotowej wierzytelności z wydruku zawierającego tabelkę, w której zamieszczone są dane pozwanego i inne informacje, a wydruk ten, niepodpisany przez strony umowy cesji, z całą pewnością nie jest też załącznikiem do tej umowy i w żaden sposób nie potwierdza, że przedmiotem przelewu wierzytelności względem pozwanego jest konkretna wierzytelność”.

Akceptując w całości wskazane przez Sąd Apelacyjny uwagi, Sąd doszedł do przekonania, że ogólna umowy przelewu (cesji) wierzytelności i wydruki tabel k. 15 i 28, nie stanowiły wystarczających dowodów przemawiających za zasadnością żądania strony powodowej i nie potwierdzały jej legitymacji czynnej.

Jeżeli chodzi o złożone umowy przelewu i cesji wierzytelności to mają ona charakter ogólny, nie wynika z nich, że faktycznie strona powodowa nabyła jakąkolwiek wierzytelność przeciwko pozwanej, że przedmiotem wskazanych umów była jakakolwiek wierzytelność przeciwko pozwanej. W ocenie Sądu uzupełnieniem wskazanych umów przelewu i cesji wierzytelności są załączniki do nich, złożone jedynie w wydrukach k. 15 i 28, a obejmujące konkretne wierzytelności objęte tymi umowami. Wskazane załączniki mają istotne znaczenie albowiem konkretyzują przedmiot umów przelewu i cesji wierzytelności.
W ocenie Sądu tylko przedmiotowe umowy przelewu i cesji wierzytelności oraz wskazane załączniki do nich łącznie mogłyby być niewątpliwym dowodem na to, że strona powodowa nabyła konkretną wierzytelność przeciwko pozwanej z umowy pożyczki z dnia 27 stycznia 2024 roku nr (...).

W ocenie Sądu dowodem potwierdzającym nabycie wierzytelności przeciwko pozwanej ze wskazanej w pozwie umowy pożyczki nie mogły być wydruki – tabela z załączników z k 15 i 28, albowiem ten nie zostały one podpisane przez strony umów przelewu i cesji wierzytelności, nie wiadomo również kiedy zostały sporządzone te wydruki i przez kogo oraz czy dane zawarte w tych wydrukach odpowiadają treści załączników do konkretnych umów przelewu i cesji wierzytelności.

Z tych też względów Sąd uznał, że strona powodowa nie wykazała należycie swej legitymacji czynnej i oddalił powództwo w pkt I wyroku.

W ocenie Sądu niewątpliwym było natomiast, że pozwana zawała z (...) Finanse Sp. z o.o. umowę pożyczki z dnia 27 stycznia 2024 roku

Umowa pożyczki i ramowa umowa pożyczki z dnia 27 stycznia 2024 roku na jakie powołała się strona powodowa były umowami w rozumieniu art. 5 pkt 13 ustawy z dnia 12 maja 2011 roku o kredycie konsumenckim (Dz. U nr 126 z późn. zm.) i miały być zawarte w trybie przepisu art. 15 wskazanej ustawy bez jednoczesnej obecności obu stron umowy przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość (tzw. umowa o kredyt konsumencki zawierana na odległość, czyli w drodze elektronicznej.

Do ważności umowy pożyczki zawartej w drodze elektronicznej nie jest wymagana forma pisemna, co wynika z treści przepisu art. 29 ust. 1 wskazanej ustawy, zgodnie z którym umowa o kredyt konsumencki powinna być zawarta w formie pisemnej, chyba że odrębne przepisy przewidują inną szczególną formę. Z przepisu tego nie wynika zatem, aby forma pisemna została zastrzeżona pod rygorem nieważności, a zatem należało przyjąć, że zastrzeżenie formy pisemnej, zgodnie z przepisem art. 73 § 1 kc, zostało zastrzeżone jedynie pod rygorem dowodowym (wyrok Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 12 grudnia 2017 roku II Ca 2448/17 legalis 2052181).

Do przyjęcia, że doszło do zawarcia umowy o kredyt konsumencki, zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1997 roku Prawo bankowe, wystarczy przedłożenie umowy na innym trwałym nośniku w postaci elektronicznej (wyrok Sądu Okręgowego w Świdnicy z dnia 14 maja 2019 roku II Ca 180/19 legalis 2159273; komentarz do art. 29 ustawy o kredycie konsumenckim pod red. Osajda) oraz dowodu doręczenia tej umowy konsumentowi stosownie do art. 29 ust. 2 wskazanej ustawy o kredycie konsumenckim. Doręczenie to może nastąpić w dowolny sposób w tym również w drodze elektronicznej, przy czym na pożyczkodawcy ciąży udowodnienie faktu doręczenia konsumentowi takiej umowy (Wyrok Sądu Rejonowego Łódź – Widzew z dnia 15 października 2020 roku II C 516/20 legalis 249501; wyrok Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 17 września 2020 roku II Ca 771/20 legalis 2494149)

Zdaniem Sądu strona powodowa przedkładając wydruki umów pożyczki i ramowej umowy pożyczki, jak równie wydruk z elektronicznej rejestracji pozwanej i korespondencji wykazała, że doszło do zawarcia przedmiotowych umów pożyczki.

Nadto z wydruku wykazu z k. 112 – 113 wynika, że umowa została zrealizowana przez (...) Finanse Sp. z o.o. co do kwoty 7410,17 zł, a zatem kwoty pożyczki refinansującej, która została przekazana na rzecz (...) Sp. z o.o. czyli podmiotu wskazanego w umowie

Strona powodowa domagała się jedynie zapłaty kwoty 7410,17 zł jako kapitału i kwoty odsetek umownych wskazanych w umowie, zatem zbędna była ocena umowy pod katem stosowania klauzul umownych, choć faktycznie w umowie opłata za refinansowanie została przewidziana, ale nie była ona objęta żądaniem. Zatem zbyteczne stało się czynienie ustaleń w zakresie abuzywności postanowień umowy

Z uwagi na powyższe powództwo oddalono w pkt I wyroku.

W pk II orzeczono na podstawie art. 98 § 1, 1 ¹ kpc w zw. z art. 108 kpc.

Pozwana wygrała niniejszy proces, należy jej się zatem zwrot kwoty 1817 zł tytułem kosztów procesu.

Na wskazaną kwotę złożyły się :

- kwota 1800 zł tytułem wynagrodzenia fachowego pełnomocnika ustalona w oparciu o § 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych

- opłata skarbowa od udzielonego pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.