Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Jędrzejowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 lutego 2025 r.

Sąd Rejonowy w Jędrzejowie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący:	Sędzia Katarzyna Wysoczyńska
Protokolant:	------------------------------------------

po rozpoznaniu w dniu 21 lutego 2025 roku w Jędrzejowie na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (...) spółka komandytowa z siedzibą w M.

przeciwko N. K.

o zapłatę

I.  oddala powództwo

II.  zasądza od (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (...) spółka komandytowa z siedzibą w M. na rzecz N. K. kwotę 1817 zł (jeden tysiąc osiemset siedemnaście złotych) tytułem kosztów procesu z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty

Sygn. akt I C 306/24

UZASADNIENIE

WYROKU z dnia 21 lutego 2025 roku

W dniu 16 października 2024 roku do tut. Sądu wpłynął pozew (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (...) spółka komandytowa w M. przeciwko N. K. o zapłatę kwoty 5346,90 zł z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 26 lutego 2024 roku i zwrot kosztów procesu. W uzasadnieniu swego żądania strona powodowa wskazała, że zobowiązanie pozwanego wynika z umowy o kartę kredytową jaką zawarł w dniu 14 grudnia 2022 roku nr (...) z (...) Sp. z o.o. Nadto strona powodowa wskazała, że kwotę objętą żądaniem stanowi kwota 4950,21 zł tytułem niespłaconego kapitału, a wierzytelność przeciwko pozwanemu nabyła na podstawie umowy przelewu wierzytelności.

Roszczenie strony powodowej było przedmiotem rozpoznania przez Sąd Rejonowy w Lublinie w sprawie Nc – (...), który postanowieniem z dnia 22 lipca 2024 roku umorzył postępowanie stwierdzając brak podstaw do wydania nakazu zapłaty (k. 8).

W odpowiedzi na pozew z dnia 5 grudnia 2024 roku pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu, podnosząc brak legitymacji czynnej powoda, brak udowodnienia roszczenia co do wysokości i zasady, stosowanie w umowie klauzul niedozwolonych, przedwczesność i brak wymagalności roszczenia, a także nieważność umowy względnie jej nieistnienie (k. 67 - 73).

Sąd ustalił co następuje:

W dniu 27 stycznia 2022 roku pozwany zawarł z (...) Sp. z o.o. umowę o kartę kredytową nr (...) z limitem w kwocie 2500 zł. W umowie wskazano, że od kwoty limitu kredytowego nie będą pobierane odsetki kapitałowe, a pobierana będzie opłata za obsługę wykorzystanego limitu naliczana dziennie za każde 100 zł, przy czym wysokość tej opłaty i innych opłat miała być określona w taryfie i Regulaminie. Nadto w umowie wskazano, że całkowita kwota do spłaty wyniesie 4848,50 zł a koszy kredytu określono na 2848,50 zł.

Pozwany dokonał operacji finansowych kartą nr (...)***** (...) w kwocie 5829,04 zł (poza naliczonymi opłatami), a spłacił łącznie 8608 zł.

W dniu 10 maja 2021 roku (...) Sp. z o.o. oraz (...) S.A. zawarły ramową umowę przelewu wierzytelności.

W wydruku do załącznika do aktu cesji nr 8 z dnia 9 lutego 2022 roku wskazano dane pozwanego i numer umowy (...).

W dniu 2 kwietnia 2024 roku (...) Sp. z o.o. oraz (...) S.A. zawarły aneks do aktu cesji nr 8 z dnia 9 lutego 2022 roku w zakresie sprostowania numerów umów.

W wydruku do załącznika do aneksu aktu cesji z dnia 9 lutego 2022 roku wskazano dane pozwanego i numer umowy (...).

W dniu 31 stycznia 2022 roku strona powodowa oraz (...) S.A. zawarły umowę przelewu wierzytelności. W wydruku do załącznika nr 1 do tej umowy wskazano dane pozwanego i numer umowy (...).

Pismem z dnia (...) S.A. wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 426,64 zł w terminie do 30 listopada 2023 roku z tytułu zadłużenia z umowy (...) pod rygorem wypowiedzenia tej umowy.

Pismem z dnia 24 grudnia 2023 roku (...) Sp. z o.o. wypowiedziała pozwanemu umowę o kartę kredytową nr (...) z zachowaniem 2 miesięcznego terminu i wezwała do zapłaty kwoty 854,17 zł informując, że umowa zostanie rozwiązana w przypadku braku uregulowania płatności wraz z odsetkami.

Dowód: umowy przelewu z załącznikami (k. 10 -20), aneks (k. 59), pisma z dowodami nadania przesyłek (k. 9, 23, 90 - 91), umowa o kartę kredytową (k. 26 - 31), formularz informacyjny (k. 31v – 34), regulamin (k. 34v – 51), wydruk operacji (k. 24).

Sąd zważył co następuje:

Powództwo jest niezasadne.

W ocenie Sądu zasadny był zarzut strony pozwanej o braku legitymacji czynnej strony powodowej.

Zgodnie z art. 509 §1 kc wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na rzecz osoby trzeciej, chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Na podstawie wskazanego przepisu przelew wierzytelności jest umową, na podstawie której dotychczasowy wierzyciel przenosi wierzytelność ze swojego majątku do majątku osoby trzeciej, a przedmiotem przelewu jest wierzytelność istniejąca, którą cedent może swobodnie rozporządzać i która jest w dostateczny sposób oznaczona (zindywidualizowana). W tym zakresie konieczne jest wyraźne określenie stosunku zobowiązaniowego, którego elementem jest zbywana wierzytelność. Wymaga się zatem oznaczenia stron tego stosunku zobowiązaniowego oraz przedmiotu świadczenia (wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 15 października 2015 roku sygn. akt I ACa 492/15 LEX nr 184218; wyrok SN z dnia 11 maja 1999 r. III CKN 423/98 Biuletyn Sądu Najwyższego 2000/1 str. 1).

W ocenie Sądu obowiązkiem strony powodowej było wykazanie, że nabyła konkretną wierzytelność przeciwko pozwanemu z umowy o kartę kredytową (kredyt konsumencki) nr (...) z dnia 14 grudnia 2022 roku, na która powołała się w pozwie, a także złożyć samą umowę.

Podstawą dochodzenia przeciwko pozwanemu kwoty objętej żądaniem pozwu w ocenie strony powodowej były ramowa umowa przelewu wierzytelności pomiędzy C.
Sp. z o.o. i (...).A. z dnia 10 maja 2021 roku, akt cesji nr 8 (który nie został złożony), aneks do tego aktu, a także umowa przelewu wierzytelności z dnia 31 stycznia 2022 roku pomiędzy stroną powodową i (...) S.A. a także wydruku z załączników do tych umów z wykazem nabywanych wierzytelności.

W ocenie Sądu te dokumenty nie były wystarczające do uznania, że strona powodowa nabyła konkretną, zindywidualizowaną wierzytelność przeciwko pozwanemu wskazaną
pozwie, albowiem ramowa umowa przelewu wierzytelności z aneksem do aktu cesji i wydrukiem załącznika dotyczą umowy kredytu (o kartę kredytową) nr (...), a umowa przelewu wierzytelności z dnia 30 stycznia 2022 roku zawarta pomiędzy stroną powodową i (...) S.A. dotyczą umowy kredytu (o kartę kredytową) nr (...), a zatem dwóch różnych umów kredytu, które w ogóle nie zostały złożone. Zatem brak było ciągłości prawidłowych umów przelewu wierzytelności dotyczących tej samej wierzytelności. Natomiast żaden z dokumentów dotyczących przelewu wierzytelności nie dotyczy umowy o kartę kredytową (o kredyt konsumencki) z dnia 27 stycznia 2022 roku nr (...), jaka została załączona do pozwu.

Nadto złożone załączniki do wskazanych umów z wykazem nabywanych wierzytelności zostały złożone w nieprawidłowej formie, albowiem są one jedynie wydrukami, na których brak jest podpisów stron tych umów. W uzasadnieniu orzeczenia z dnia 15 października 2015 roku sygn. akt I ACa 492/15 Sąd Apelacyjny w Białymstoku wskazał, że „w żaden sposób nie da się wywieść faktu nabycia przedmiotowej wierzytelności z wydruku zawierającego tabelkę, w której zamieszczone są dane pozwanego i inne informacje, a wydruk ten, niepodpisany przez strony umowy cesji, z całą pewnością nie jest też załącznikiem do tej umowy i w żaden sposób nie potwierdza, że przedmiotem przelewu wierzytelności względem pozwanego jest konkretna wierzytelność”.

Akceptując w całości wskazane przez Sąd Apelacyjny uwagi, Sąd doszedł do przekonania, że ramowa umowa przelewu wierzytelności z dnia 10 maja 2021 roku, umowa przelewu wierzytelności z dnia 31 stycznia 2022 roku i wydruki z listy wierzytelności, nie stanowiły wystarczających dowodów przemawiających za zasadnością żądania strony powodowej.

Jeżeli chodzi o wskazane umowy, to mają ona charakter ogólny, nie wynika
z nich, że faktycznie jaka wierzytelność była ich przedmiotem i czy była nią wierzytelność przeciwko pozwanemu wskazana w pozwie. W ocenie Sądu uzupełnieniem tych umów są załączniki z obejmujący konkretne wierzytelności objęte umowami. Załączniki te mają istotne znaczenie albowiem konkretyzują przedmiot umów przelewu wierzytelności.

W ocenie Sądu, przy uwzględnieniu rozważań wskazanych w uzasadnieniu wskazanego wyżej orzeczenia Sądu Apelacyjnego, dowodem potwierdzającym nabycie wierzytelności przeciwko pozwanemu ze wskazanej w pozwie umowy kredytu (o kartę kredytową) nr (...), nie mógł być wydruki z listy nabywanych wierzytelności załączone do akt.

Zatem zdaniem Sądu strona powodowa nie wykazała, że nabyła skutecznie wierzytelność przeciwko pozwanemu z umowy wskazanej w pozwie.

W ocenie Sądu tylko ciąg umów przelewu wierzytelności począwszy od pierwotnego wierzyciela aż do strony powodowej z prawidłowymi załącznikami podpisanymi przez strony kolejnych umów łącznie mogłyby być niewątpliwym dowodem na to, że strona powodowa nabyła konkretną wierzytelność przeciwko pozwanej z umowy kredytu (karty kredytowej) z dnia 14 grudnia 2022 roku roku wskazanej w pozwie.

Niezależnie od powyższego w ocenie Sądu strona powodowa nie wykazała zasadności żądania pozwu i wysokości kwoty żądania, albowiem nie złożyła umowy o kartę kredytową (o kredyt konsumencki) z dnia 14 grudnia 2022 roku nr (...) na jaka powołała się w pozwie (w pozwie także powołano się na inne warunki umowy co do limitu niż wynikały ze złożonej faktycznie umowy), a złożyła umowę o kartę kredytową (kredyt konsumencki) z dnia 27 stycznia 2022 roku nr (...) wraz z historią operacji do tej umowy, ale bez dokumentów cesji wierzytelności.

Zatem pomiędzy żądaniem pozwu, a dokumentami złożonymi wraz z pozwie i w toku późniejszego postępowania brak jest zgodności. Nadto należy wskazać, że żądanie pozwu dotyczy kwoty 5.346,90 zł, zaś w uzasadnieniu wskazano kwotę 4950,21 zł.

Z uwagi na powyższe Sąd doszedł do przekonania, że powództwo nie jest zasadne i orzekł jak w pkt I wyroku.

Z uwagi na brak legitymacji procesowej strony powodowej i brak umowy o kartę kredytową (o kredyt) na jaką powołała się strona powodowa z dnia 14 grudnia 2022 roku zbędnym stało się czynienie dalszych ustaleń w sprawie (z uwagi na zarzuty pozwanego).

W pkt II orzeczono na podstawie przepisu art. 98 § 1, §1 ¹ kpc i art. 108 kpc,

Pozwany wygrał niniejszy proces zatem należy się mu zwrot kosztów procesu w kwocie 1817 zł.

Na wskazaną kwotę złożyły się:

- opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł

- wynagrodzenie fachowego pełnomocnika w kwocie 1817 zł ustalone na podstawie § 3 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w spawie opłat za czynności adwokackie.