Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Jędrzejowie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 334/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

D. G. (2)

w okresie od co najmniej 23 marca 2011r do 31 stycznia 2013r w J. woj. (...) jako komplementariusz spółki (...) Sp.k. z siedzibą w J. przywłaszczyła powierzone jej mienie o wartości co najmniej 115 601,45 zł na szkodę P. W.

tj. przestępstwo z art. 284 p. 2 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.1.1.

Dnia 23 marca 2011 roku P. W. i oskarżona D. G. (2) zawarli w formie aktu notarialnego umowę spółki komandytowej pod firmą (...) spółka komandytowa z siedzibą w J..

P. W. (komandytariusz nowo zawiązanej spółki) objął 51% udziałów w spółce, zaś D. G. (2) (komplementariusz spółki) –49% udziałów. Osobą reprezentującą spółkę była D. G. (2).

(...) sp.k. została utworzona w celu pośrednictwa w sprzedaży produktów przedsiębiorstwa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w J. – producenta drzwi, którego większościowym udziałowcem i prezesem zarządu był P. W..

Spółka (...)sp.k. została wpisana do rejestru KRS w dniu 25 maja 2011 roku.

Zeznania K. W.

k. 45-46, 75-76, 607-608

Zeznania P. W.

k. 68-69, 374-375, 421, 427-428

Informacja z KRS

k. 4

Kserokopia akt Sądu Rejonowego sygn. (...)

k. 52-67, 71-72, 85-87, 94-101, 104-372, 377-413, 419-420, 429-432, 435-558

1.1.2.

Od początku zawiązania spółki (...) -jako komplementariusz- samodzielnie prowadziła wszystkie sprawy spółki, w tym także jej dokumenty księgowe. W początkowym okresie istnienia spółki (...) oskarżonej pomagała nieodpłatnie M. P. (1), która zaznajomiła D. G. (2) z programem komputerowym, służącym do sporządzania faktur oraz programem księgowym. Było to jednak wsparcie krótkotrwałe i sprowadzało się do wyjaśnienia technicznych aspektów obsługi wskazanych narzędzi informatycznych. M. P. (1) nie prowadziła księgowości spółki, ani też nie pomagała w tym oskarżonej.

D. G. (2), zajmując się sprawami spółki jako komplementariusz czyniła to nierzetelnie m.in. w zakresie prowadzenia ksiąg rachunkowych i ewidencyjnych, w tym nierzetelnie ewidencjonowała dokumenty kasowe, nie ewidencjonowała wypłat na poczet przyszłego zysku czynione na rzecz wspólników, ani innych wypłat gotówki, przeznaczanej na inne cele. Nie przenosiła także bilansu zamknięcia roku na bilans otwarcia kolejnego roku.

W 2012 roku P. W. zażądał od D. G. (2) udostępnienia dokumentów spółki celem sprawdzenia ich rzetelności. W związku z problemami w uzyskaniu dokumentacji spółki, P. W. na mocy udzielonego mu pełnomocnictwa przeprowadził kontrolę wewnętrzną w spółce (...), w celu sprawdzenia, czy spółka była dobrze zarządzana przez D. G. (2). Kontrolę przeprowadził wspólnie z żoną K. W. i J. S. (głównym księgowym spółki (...)). W trakcie kontroli ujawniło się szereg nieprawidłowości w dokumentacji, mających wpływ na sytuację finansową spółki.

W okresie od 1 czerwca 2011 roku do 31 grudnia 2011 roku przyjęto do kasy kwotę 405.477,62 zł (dokumenty KP), natomiast z kasy wydatkowano kwotę 301.811,71 zł (dokumenty KW). Na koniec roku 2011 w kasie spółki winna znajdować się kwota 103.655,91 zł. taka sama kwota wynika z konta 101 ,,Kasa krajowych środków pieniężnych. Kwota ta stała się saldem początkowym roku 2012.

Następnie, w okresie od 1 stycznia 2012 roku do 31 grudnia 2012 roku na podstawie dokumentów kasowych do kasy spółki wpłynęła łącznie kwota 428.548,36 zł (KP), natomiast wypłacone zostało z kasy firmy łącznie 429.822,29 zł (KW) Zatem saldo na dzień 31 grudnia 2012 roku winno wynosić 102.391,98 zł.

Inna kwota salda na dzień 31 grudnia 2012r wynika natomiast z konta 101 (,,Kasa krajowych środków pieniężnych”). Z zapisów na tym koncie wynika, że do kasy spółki wpłynęło 422.745,73 zł, a wypłacono kwotę 311.067,45 zł , a saldo końcowe wskazuje na kwotę 215.344,19 zł. Ta kwota winna stać się saldem początkowym roku 2013. Różnica pomiędzy ewidencją kasową a zapisami na koncie 101 wynosi 112.952,21 zł, która to kwota nie została zaksięgowana na koncie 101.

Kolejno: w okresie od 1 stycznia 2013 roku do 31 stycznia 2013 roku do kasy spółki wpłynęła łącznie kwota 14.536,87 zł, natomiast z kasy firmy wypłacono łącznie kwotę 16.917,52 zł. Zatem stan gotówki na dzień 31 stycznia 2013 roku powinien wynosić 100.011,33 zł.

D. G. (2) dokonała przywłaszczenia powierzonych jej pieniędzy w powyższej kwocie z kasy spółki.

Nadto, w okresie od dnia 23 marca 2011 roku do 31 stycznia 2013 roku D. G. (2) pobrała nienależnie z kasy spółki gotówkę na opłacanie składek na ubezpieczenia społeczne oraz składki zdrowotne w kwocie 15.590,12 zł.

Łącznie zatem D. G. (2) jako komplementariusz spółki (...) Sp.k. z siedzibą w J. przywłaszczyła powierzone jej mienie w postaci pieniędzy o wartości co najmniej 115 601,45 zł.

W spółce (...) nie zgadzały się także stany magazynowe, jednakże z uwagi na brak protokołu inwentaryzacji nie można było określić czy i w jakiej wysokości doszło do wyrządzenia szkody na rzecz P. W..

Zeznania K. W.

k. 45-46, 75-76, 607-608

Zeznania R. S.

k. 73-74, 376, 611

Zeznania J. S.

k. 83-84, 373, 611-613, 631-632

Zeznania R. D.

k. 88-90, 613

Zeznania K. K.

k. 417, 613

Zeznania D. K.

k. 424-425, 613

Zeznania J. O.

k. 102-103, 615

Zeznania M. P. (1)

k. 414-416, 422-423, 615

Zeznania M. S.

k. 434, 616-617

Zeznania P. W.

k. 68-69, 374-375, 421, 427-428

Zeznania P. G.

k. 92, 632

Opinia pisemna biegłej I. S. (1)

k. 678-716

Opinia uzupełniająca pisemna biegłej I. S. (1)

k. 855-857

Informacja z KRS

k. 4

Kserokopia akt Sądu Rejonowego sygn. (...)

k. 52-67, 71-72, 85-87, 94-101, 104-372, 377-413, 419-420, 429-432, 435-558

1.1.3.

D. G. (2) w dniu 13 czerwca 2013 roku złożyła wypowiedzenie umowy spółki.

Z dniem 31 grudnia 2013 roku spółka (...)sp. k. została postawiona w stan likwidacji.

Likwidatorami spółki zostali D. G. (2) i P. W..

Informacja z KRS

k. 4

1.1.4.

D. G. (2) za dopuszczenie się nieprawidłowości w zakresie nierzetelnie prowadzonych ksiąg rachunkowych i ewidencji spółki, nieskładanie do Krajowego Rejestru Sądowego sprawozdań finansowych spółki oraz przywłaszczenie powierzonych jej przez R. S. w komis drzwi o wartości 1200 zł tj. za przestępstwa z art. 61 § 1 k.k.s. , art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości (t. j. Dz. U. 2018, poz. 395 ze zm.) i z art. 284 § 2 k.k. została skazana prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w J. z dnia 15 października 2018 roku D. G. (2) sygn. akt (...)

Informacja z KRK

k. 869-871

Kserokopia akt Sądu Rejonowego sygn. (...)

k. 52-67, 71-72, 85-87, 94-101, 104-372, 377-413, 419-420, 429-432, 435-558

1.1.5.

Po śmierci komandytariusza P. W., na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia repertorium (...) z dnia 10 grudnia 2018 roku sprawami spółki zajęła się jego żona K. W. – jedyny spadkobierca P. W..

Zeznania K. W.

k. 45-46, 75-76, 607-608

Kserokopia aktu zgonu P. W.

k. 10

Kserokopia akt Sądu Rejonowego sygn. (...)

k. 52-67, 71-72, 85-87, 94-101, 104-372, 377-413, 419-420, 429-432, 435-558

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

D. G. (2)

D. G. (2) w okresie od co najmniej 23 marca 2011r do 31 stycznia 2013r w J. woj. (...) jako komplementariusz spółki (...) Sp.k. z siedzibą w J. przywłaszczyła powierzone jej mienie o wartości co najmniej 115 601,45 zł w postaci pieniędzy na szkodę P. W.

tj. przestępstwo z art. 284 p. 2 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.2.1.Przywłaszczenie przez D. G. (2) 28 sztuk drzwi o wartości 43 057,87 zł na szkodę P. W..

Opinia pisemna biegłej I. S. (1)

k. 678-716

Opinia uzupełniająca pisemna biegłej I. S. (1)

k. 855-857

2.OCena DOWOdów

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1.

1.1.2.

1.1.5.

Zeznania K. W.

Zeznania K. W. były przekonujące, a przy tym rzeczowe, logiczne i składne. Mimo, iż jest osobą zainteresowaną w rozstrzygnięciu sprawy sąd nie doparzył się w jej zeznaniach tendencyjności, czy przejaskrawiania podawanych faktów. Złożyła ona szerokie zeznania, co świadczy o tym, że chciała przekazać posiadaną przez siebie wiedzę w sposób jak najbardziej oddający faktyczny stan rzeczy. Podniosła, że D. G. (2) w spółce (...) prowadziła osobiście księgowość. Z uwagi na to, że nie składała sprawozdań finansowych do KRS, przez kilka lat straty spółki nie były ujawniane. Oskarżona nie robiła nawet bilansu rocznego. Świadek podniosła, że szkoda wskazana w akcie oskarżenia została wyliczona przez biegłego. Przytaczała konkretne i przekonujące okoliczności na poparcie takiej konstatacji, nie starała się przy tym bezpodstawnie obciążać oskarżonej. Dodała, że nie posiada wiedzy odnośnie drzwi w ilości 28 sztuk, nie wie gdzie one trafiły. Według dokumentów figurowały one na stanie firmy, ale fizycznie ich nie było. Zeznania K. W. były przy tym kompatybilne z zeznaniami P. W., zeznaniami J. S. i wnioskami opinii biegłej I. S. (1).

1.1.1.

1.1.2.

Zeznania P. W.

Podobnie sąd ocenił zeznania P. W.. Sąd nie dopatrzył się w nich tendencyjności, czy też bezpodstawnego obciążania oskarżonej. Składał on zeznania czterokrotnie. Na poparcie przedstawianych faktów przytaczał konkretne i przekonujące okoliczności. Jego zeznania znajdują wsparcie w treści opinii biegłej I. S. (1), ale też korelują z treścią zeznań świadków, którym sąd dał wiarę.

1.1.2.

Zeznania R. S.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka, były ono logiczne, spójne i konsekwentne. Świadek współpracował z oskarżoną, nabywał drzwi z spółki (...). Podał, że płatności były dokonywane albo kierowcy, który przywoził drzwi, albo przekazywane bezpośrednio do rąk oskarżonej. Nadmienił, że oskarżona odnotowała wpłaty w zeszycie, natomiast potwierdzenia KP dawała wyjątkowo.

1.1.2.

Zeznania J. S.

Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka. Przedstawił posiadane przez siebie informacje w sposób logiczny i szczery. Zeznał, że pracował jako główny księgowy w firmie (...). Podał, że początkowo udzielał wskazówek oskarżonej, ale nie można powiedzieć, że prowadził z nią księgowość. Wskazał, że D. G. (2) nie potrafiła rozliczyć się z stanu kasy z P. W.. Wtedy P. W. poprosił go, aby zajrzeć do dokumentów finansowych spółki (...). Wówczas wspólnie z żoną P. W. przeprowadzili coś w rodzaju audytu, stwierdzając niedobory w kasie opiewające na kwotę około 100 tys. zł oraz niedobory w magazynie na kwotę ok. 40 tys. zł. Świadek zeznał, że oficjalnie księgowość prowadziła oskarżona. P. W. nie ingerował w sprawy spółki do czasu wykrycia nieprawidłowości. Świadek wskazał także na liczne nieprawidłowości w księgach rachunkowych i ewidencyjnych spółki., które były prowadzone nierzetelnie. Nadmienił, że oskarżona nie zaprzeczała stwierdzonym brakom i zapewniała, że odda pieniądze.

1.1.2.

Zeznania R. D.

Zeznania świadka miały pomocnicze znaczenie dla sprawy. Świadek wskazał na bezproblemową współpracę ze spółką (...), którą kontynuuje do chwili obecnej. Świadek podał, że nie znał osobiście oskarżonej, miał z nią jedynie kontakt telefoniczny podczas składania zamówień. Zeznał, że nie posiada wiedzy jakie stanowisko ona zajmowała, natomiast jej nazwisko widniało w fakturach na pieczątkach, więc wnioskował, że jest właścicielką lub współwłaścicielką. Nie posiadał wiedzy odnośnie stanów magazynowych spółki, ani jej zadłużenia. Jednakże jego zeznania były o tyle przydatne, że wskazał w nich na okoliczności, które pozwalały zrekonstruować jeden ze sposobów działania D. G. (2) w zakresie przywłaszczania powierzonego jej mienia w postaci pieniędzy. Świadek wyjaśnił mianowicie że każdą fakturę opłacał w gotówce kierowcy, a pomimo tego otrzymał wezwanie do uiszczenia przeterminowanego zobowiązania. Wówczas odpisał na nie, że zostało już opłacone. Logiczna analiza wskazanych przez R. D. zdarzeń prowadzi do wniosku, że oskarżona nie zaewidencjonowała w systemie rachunkowym spółki wpływu należności za sprzedany świadkowi towar i dlatego R. D. został wezwany do zapłaty.

1.1.2.

Zeznania K. K.

Zeznania świadka miały marginalne znaczenie. Wskazał, że naprawiał samochód marki M.. Samochodem tym przyjechał mąż oskarżonej. Za naprawę została wystawiona faktura (którą świadek przedłożył do składanych zeznań). Na fakturze jest jako nabywca wskazana spółka (...). Podał, że za naprawę D. G. (2) płaciła gotówką.

1.1.2.

Zeznania D. K.

Świadek podniósł, że był jedynym kierowcą w firmie (...). Wskazał, że otrzymywał od klientów pieniądze za towar do ręki, przy czym nadmienił, że na 100 przypadków, wystawiał może 5 pokwitowań KP. Nie posiadał wiedzy, czy oskarżona potem wystawiała takie potwierdzenia. Nadmienił, że zdarzało się, że za pieniądze od klientów kupił paliwo, płyn do spryskiwaczy, ale zawsze było to za zgodą oskarżonej. W takich przypadkach brał fakturę na spółkę. Podkreślił, że nie zdarzył się przypadek, by zgubił pieniądze, czy nie oddał ich. Nie było sytuacji, aby zapłata za drzwi nie została dostarczona. Wskazał przy tym, że zdarzało się, że dokonywał zmiany sposobu płatności na fakturach za dostarczany przez siebie towar w ten sposób, że gdy faktura była wystawiona na płatność gotówką, a klient nie miał pieniędzy, wówczas dokonywał przekreślenia płatności gotówką i wpisywał „płatność przelewem”. Podał, że wynagrodzenie z umowy otrzymywał „do ręki’. Czasem także otrzymywał premię – maksymalnie 400 zł. Nadmienił, że jeździł w firmie służbowym samochodem marki M.. Ten samochód był raz naprawiany w warsztacie jego ojca.

1.1.2.

Zeznania J. O.

Zeznania świadka cechował obiektywizm i rzeczowość. Opisał on niemal identycznie jak R. D. zdarzenie dotyczące jednej z faktur, na podstawie której nabył towar od spółki (...), zapłacił kwotę wynikająca z faktury, a potem okazało się, że miał on zalegać z płatnością. Podkreślił, że współpracując z firmą (...) nigdy nie otrzymał potwierdzenia KP, tylko faktury. Zeznał, że kiedy płacił gotówką, to zawsze przekazywał pieniądze pani G.. Nadmienił, że płacił albo w całości gotówką albo przelewem, nigdy nie zdarzyło się, by część faktury zapłacił w jeden sposób, a drugą część w drugi sposób.

1.1.2.

Zeznania M. P. (1)

Sąd dał wiarę także zeznaniom M. P. (1). Jako osoba obca, nie zainteresowana rozstrzygnięciem sprawy nie miała powodów, by zeznawać na niekorzyść którejkolwiek ze stron. Podała, że udzielała oskarżonej jedynie wsparcia technicznego, które polegało na tłumaczeniu jej obsługi działania programu komputerowego służącego do obsługi dokumentów. Wskazała, że oskarżona pytała ją tylko o drobne rzeczy, czy sprawdzała czy np. program dobrze ściągnął dane. Dodała, że nie wie, czy oskarżona miała jakiegoś księgowego.

1.1.2.

Zeznania M. S.

M. S. był przesłuchiwany w niniejszym postępowaniu jako świadek/ składał zeznania zarówno w postępowaniu przygotowawczym jak i sądowym/ na okoliczność opinii z zakresu księgowości, jaką złożył na użytek wcześniejszej sprawy tj. (...). Nie było żadnych rzeczowych i sensownych argumentów pozwalających na podważenie prawdziwości zeznań M. S., zwłaszcza że jego zeznania pokrywały się z treścią opinii biegłej I. S. (1).

1.1.2.

Opinia pisemna biegłej I. S. (1)

Wskazana opinia była jasna, pełna, rzetelna, wewnętrznie spójna i poparta fachową wiedzą. Biegła w czytelny i zrozumiały sposób przedstawiła i przekonująco uzasadniła wnioski końcowe opinii. Ponadto, biegła w opinii uzupełniającej pisemnej ustosunkowała się do każdego zastrzeżenia złożonego przez obrońcę oskarżonej. Wnioski te Sąd w całości podzielił i przyjął za podstawę poczynionych ustaleń.

Wskazać należy, że biegła opiniowała, że całokształt materiału dowodowego (akta sprawy, dokumenty źródłowe w postaci faktur i zapisów w programie finansowo księgowym (...)) wskazuje, że spółka (...) poniosła szkodę w majątku w łącznej wysokości 115.601,45 zł. Taka też kwota została przyjęta przez sąd jako wartość szkody.

Opinia uzupełniająca pisemna biegłej I. S. (1)

1.1.1.

1.1.2.

1.1.3.

Informacja z KRS

Dowód sporządzony rzetelnie.

1.1.1.

1.1.2.

1.1.4.

1.1.5.

Kserokopia akt Sądu Rejonowego sygn. (...)

Dowód sporządzony rzetelnie.

1.1.3.

Informacja z KRK

Dokument urzędowy.

1.1.5.

Kserokopia aktu zgonu P. W.

Dowód wiarygodny.

2.2.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z. pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Wyjaśnienia oskarżonej

Oskarżona w toku postępowania przygotowawczego nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu. Jednocześnie skorzystała z prawa do odmowy złożenia wyjaśnień i odpowiedzi na pytania. W toku postępowania sądowego nie stawiła się na żaden z wyznaczonych terminów rozprawy. Nie złożyła także wyjaśnień na piśmie. Wobec czego jej wyjaśnienia de facto sprowadzają się do negacji, że popełniła zarzucany jej czyn. Nie sposób jednak dać jednak wiary tej deklaracji, gdyż pozostaje ona w sprzeczności z zeznaniami świadków, których depozycje łączą się w jedną logiczną całość oraz zostały potwierdzone opinią biegłej I. S. (1). Zatem należało uznać, że stanowisko procesowe oskarżonej stanowi wyłącznie przyjętą przez nią linię obrony, zmierzającą do uniknięcia odpowiedzialności karnej .

Zeznania M. P. (2)

Zeznania świadka nie pozwoliły na poczynienie ustaleń w zakresie okoliczności relewantnych dla niniejszego postepowania.

Zeznania P. G.

Świadek nie posiadał żadnej wiedzy odnośnie okoliczności mających ważkie znaczenie dla sprawy.

Zeznania G. G. (3)

Świadek (mąż oskarżonej) skorzystał z prawa do odmowy złożenia zeznań.

1.2.1.

Opinia pisemna biegłej I. S. (1)

Z opinii biegłej wynikało, że nie mogła odnieść się do oceny sytuacji majątkowej spółki w zakresie niedoborów towarowych (drzwi), albowiem brak było protokołów z przeprowadzonej inwentaryzacji. Niewątpliwie zaistniały w tym zakresie nieprawidłowości (brak na stanie towaru na co wskazywali świadkowie), ale z uwagi na brak w/w dokumentu biegła nie mogła w sposób rzeczowy i pewny określić sytuacji spółki w powyższym zakresie. Biegła w opinii uzupełniającej podkreśliła, że z uwagi na brak protokołu inwentaryzacji nie była w stanie wskazać, czy faktycznie ten towar był na stanie firmy. Mając powyższe na względzie, sąd niedające się rozstrzygnąć wątpliwości w zakresie przywłaszczenia przez oskarżoną 28 sztuk drzwi rozstrzygnął na korzyść oskarżonej.

Opinia uzupełniająca pisemna biegłej I. S. (1)

Opinia pisemna z zakresu rachunkowości biegłego S. ze sprawy SR w J. o sygn. (...)

Sąd nie opierał się na tym dowodzie, albowiem M. S. w postępowaniu przygotowawczym i sądowym składał zeznania jako świadek. Ubocznie jednak zauważyć należy, że wnioski jego opinii były zasadniczo zbieżne z wnioskami biegłej I. S. (1).

3.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

D. G. (2)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Odpowiedzialności karnej z art. 284 § 2 k.k. podlega ten, kto rozporządza cudzą rzeczą ruchomą, powierzoną sprawcy tak jak swoją własnością, z wykluczeniem osoby uprawnionej (wyrok SA w Warszawie z dnia 21 października 2016 r. sygn. akt II AKa 236/16 LEX 2184500). Przedmiotem przywłaszczenia mogą być również pieniądze (zgodnie bowiem z art. 115 § 9 k.k. rzeczą ruchomą jest także polski albo obcy pieniądz lub inny środek płatniczy). Czyn sprawcy wiąże się z powierzeniem takiej rzeczy przez pokrzywdzonego, czyli oddaniem w tymczasowe władanie sprawcy z zastrzeżeniem, że nie staje się on jej właścicielem lub wyłącznym dysponentem z pominięciem uprawnionego, lecz jedynie depozytariuszem mającym szersze lub węższe uprawnienia do korzystania z rzeczy lub czerpania z niej pożytków. Jeżeli ów sprawca w takiej konfiguracji działa następnie z zamiarem ostatecznego i nieodwracalnego pozbawienia mienia innej osoby i uczynienia z niego własnej lub innej osoby własności - realizuje znamiona typu z art. 284 § 2 k.k. Samo przywłaszczenie musi zostać przez sprawcę zamanifestowane na zewnątrz. Sprawca musi, dla dokonania tegoż przestępstwa, podjąć chociażby jedną czynność w stosunku do rzeczy ruchomej, która wskazuje, iż traktuje ją jak gdyby była jego własnością. Przywłaszczenie może się wyrażać w różnych formach, które dostatecznie wyraźnie symbolizują zerwanie przez sprawcę więzi łączącej cudzą rzecz z jej właścicielem i potraktowanie jej jako swojej własności. Chodzi przy tym o definitywne oddzielenie uprawnionego od stanowiącej jego własność rzeczy i potraktowanie jej jako własnej przez sprawcę. Brak tych elementów nie pozwala na przypisanie przestępstwa przywłaszczenia. Zamiar wykorzystania mienia innej osoby w sposób niezgodny z wolą właściciela (np. wyrażoną w umowie) nie jest tożsamy z zamiarem przywłaszczenia. (wyrok SN z dnia 11 stycznia 2017 r. sygn. akt IV KK 283/16 LEX nr 220060, wyrok SA w Warszawie z dnia 5 maja 2017 r. sygn. akt II AKa 331/17 / LEX nr 2249972). Zamiar przywłaszczenia cudzej rzeczy ruchomej, określany jako animus rem sibi habendi, wymaga istnienia po stronie sprawcy zamiaru powiększenia swojego majątku kosztem majątku pokrzywdzonego. Strona podmiotowa omawianego typu czynu zabronionego ma charakter umyślny i kierunkowy (wyrok SA we Wrocławiu z dnia 28 września 2016 r. sygn. akt II AKa 224/16 LEX nr 2139395).

W ocenie Sądu oskarżona D. G. (2) zrealizowała swoim zachowaniem znamiona przestępstwa z art. 284 § 2 k.k.

Oskarżona była jedynym komplementariuszem w spółce (...) Sp. k. z siedzibą w J. i posiadała 49% udziałów. D. G. (2), jako komplementariusz, samodzielnie prowadziła wszystkie sprawy spółki (...), w tym także jej dokumenty księgowe. Komandytariuszem w związanej spółce był P. W. posiadający w niej 51% udziałów. Zatem oskarżona była zatem jedyną osobą uprawnioną do reprezentacji w/w spółki i prowadzenia jej spraw.

Mienie spółki (w tym środki w kasie spółki) jest mieniem cudzym dla osób zarządzających spółką (stanowi mienie spółki (...) sp.k). Skoro zaś środkami tymi oskarżona (jako komplementariusz spółki) mogła dysponować zgodnie z celami gospodarczymi tego podmiotu jest, to było to dla niej mienie powierzone w rozumieniu art. 284 §2 k.k.

Bezprawne dysponowanie przez oskarżoną środkami spółki poprzez przywłaszczenie co najmniej 115.601,45 zł doprowadziło to do powstania szkody w majątku pokrzywdzonego. Oskarżona nie była uprawniona do pobrania jakichkolwiek środków z kasy spółki. Co warte zauważenia: w spółce komandytowej podział zysku następuje dopiero po sporządzeniu i zatwierdzeniu sprawozdania finansowego wykazującego zysk lub stratę po zakończeniu roku obrotowego. Pomimo tego oskarżona świadomie dokonała przywłaszczenia mienia spółki. Kwota powstałej szkody została przez sąd ustalona w oparciu o opinię biegłej I. S. (1) i mając jej treść na względzie sąd dokonał zmiany opisu czynu w zakresie wysokości wyrządzonej szkody.

☐

1.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.1.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.2.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.3.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

D. G. (2)

1

1

Za przypisany oskarżonej czyn sąd wymierzył jej karę jednego roku pozbawienia wolności.

Za wymierzeniem takiej kary przemawiały:

- całość okoliczności podmiotowo - przedmiotowych czynu przypisanego oskarżonej, które pozwala na przyjęcie, iż stopień jego społecznej szkodliwości tego czynu jest znaczny, tym bardziej gdy weźmie się pod uwagę, iż wykazała się ona rażącym brakiem poszanowania dla cudzej własności (w sytuacji, gdy obdarzono ją zaufaniem, powierzając jej pieniądze spółki),

- zachowanie oskarżonej wymierzone zostało w jedno z podstawowych dóbr chronionych prawem, a mianowicie mienie,

- oskarżona działała w zamiarze przemyślanym w celu przywłaszczenia powierzonego jej mienia,

- wysoka kwota przywłaszczonego mienia i rozmiar wyrządzonej przez to spółce szkody, ale również to, że wykorzystała swoją pozycję w spółce oraz zaufanie, jakim darzył ją P. W.,

- zachowanie po popełnieniu przestępstwa: oskarżona nie naprawiła wyrządzonej szkody w żadnej części, nie wyraziła też skruchy,

- oskarżona popełniła przypisane jej przestępstwo w sposób zawiniony. Nic nie ograniczało jej wolności w zakresie podjęcia decyzji co do popełnienia czynu zabronionego. Jest ona bowiem osobą dojrzałą i zdrową psychicznie. W sprawie nie zachodziły żadne okoliczności wyłączające lub ograniczające jego winę.

- jako okoliczność łagodzącą sąd przyjął to, że w czasie popełnienia czynu nie była karana.

- kara została wymierzona w dolnych granicach ustawowego zagrożenia, albowiem czyn z art. 284 § 2 k.k. zagrożony jest karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

- ponadto, sąd mając na względzie urealnienie aktualnie odczuwanej dolegliwości karnej za przypisane oskarżonej przestępstwo, wymierzył oskarżonej grzywnę - na podstawie art. art. 33 § 1, 2 i 3 kk - w wysokości 100 stawek dziennych, przyjmując wysokość jednej stawki dziennej za równoważną kwocie 20 złotych.

- Ilość stawek dziennych wymierzonych w ramach orzeczonej kary grzywny jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonej czynu oraz stopnia jej zawinienia. Ustalając zaś wysokość jednej stawki dziennej Sąd wziął pod uwagę możliwości majątkowe i zarobkowe oskarżonej. W ocenie Sądu, jest ona w stanie uiścić orzeczoną grzywnę. Zdaniem Sądu jej wysokość nie wykracza poza jej potencjalne możliwości zarobkowe i płatnicze.

Sąd zastosował przepisy ustawy Kodeks karny w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 lipca 2015r. zgodnie z dyspozycją z art. 4 § 1 kk jako względniejsze dla sprawcy.

2

1

Sąd postawił wobec oskarżonej pozytywną prognozę kryminologiczną, uznając, że nie jest konieczna jej czasowa izolacja od społeczeństwa. Jest ona osobą dojrzałą, zdolną do dokonania należytej refleksji i przewartościowania swej postawy. Zastosowanie środka probacyjnego stanowić ma dla oskarżonej szansę na zmianę swojego postępowania. Należy poddać oskarżoną próbie w celu zweryfikowania, czy w warunkach zagrożenia ewentualnego zarządzenia wykonania kary pozbawienia wolności, powstrzymają się on od popełnienia kolejnych przestępstw w przyszłości. Trafność założonej pozytywnej prognozy kryminologicznej właściwe pozwoli zweryfikować 3 – letni okres próby.

Na korzyść oskarżonej przemawiała jej niekaralność w chwili popełnienia czynu.

Sąd zastosował przepisy art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 pkt. 1 kk w brzmieniu ustawy kodeks karny obowiązującym do dnia 1 lipca 2015r. w zw. z art. 4 § 1 kk, jako względniejsze dla sprawcy.

3

1

Sąd na podstawie art. 46 § 1 kk orzekł wobec oskarżonej obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz oskarżycielki posiłkowej K. W. kwoty 115 601,45 zł. Szkoda nie została w żadnym zakresie naprawiona, wobec czego zasadnym było orzeczenie obowiązku jej naprawienia w pełnej wysokości. Kwota ta wynika z treści opinii biegłej I. S. (1).

Nadmienić przy tym należy, że obrońca oskarżonej wnosił o nieuwzględnienie wniosku pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej z dnia 15 maja 2024 roku o orzeczenie obowiązku naprawiania szkody, jako złożonego już po zamknięciu przewodu sądowego. Tymczasem sama oskarżycielka posiłkowa K. W. złożyła tożsamy na rozprawie w dniu 19 października 2023 roku podczas składania zeznań w niniejszej sprawie.

5.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Odnośnie wyboru ustawy względniejszej:

Z uwagi na to, że w czasie orzekania obowiązywała inna ustawa, niż w czasie popełnienia czynu przypisanego oskarżonej Sąd musiał kierować się dyrektywami art. 4 § 1 k.k. Powołany przepis stanowi, że w takiej sytuacji stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy. Sąd uznał, że w sprawie zachodzą przesłanki do zastosowania ustawy obowiązującej poprzednio, gdyż przepisy ustawy kodeks karny w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 lipca 2015r. przewidywały względniejsze warunki zarówno w zakresie orzeczenia kary, jak i środka probacyjnego.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

4

Sąd na podstawie art. 627 kpk w zw. z w zw. z § 11 ust.2 pkt 3, § 17 pkt. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015r w sprawie opłat za czynności adwokackie zasądził od oskarżonej na rzecz oskarżycielki posiłkowej K. W. kwotę 2520 złotych tytułem poniesionych przez nią kosztów zastępstwa procesowego. Na koszty pełnomocnika w w/w kwocie złożyły się: 840 zł za pierwszy termin rozprawy przed sądem + 20 % za każdy kolejny termin (168 zł x 10 = 1680 zł).

5

Na podstawie art. 627 kpk i art. 2 ust.1 pkt. 3 i art.3 ust. 2 ustawy z dnia 23.06.1973r.o opłatach w sprawach karnych ( Dz.U. z 1983r. Nr 49 poz. 223) sąd zasądził od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe obejmujące wydatki w kwocie 10 061,93 zł i opłatę w kwocie 580 złotych.

Na wydatki złożyły się:

- 9.951,93 zł, - koszty opinii biegłej I. S.,

- 70 zł - opłaty za udzielenie informacji z KRK (w postępowaniu przygotowawczym jedna karta karna i dwie karty karne w postępowaniu sądowym),

- 40 zł - ryczałt za doręczenia pism w postępowaniu przygotowawczym i sądowym.

Z kolei opłaty wyniosły:

-180 zł - opłata od kary pozbawienia wolności,

- 400 zł – opłata od grzywny.

Zasądzona kwota stanowi znaczną sumę, jednak w ocenie Sądu nie było podstaw do zwolnienia – choćby w części - poniesienia wskazanych wydatków i opłaty przez D. G. (2). Oskarżona swoim zachowaniem spowodowała wygenerowanie tych kosztów, które w niniejszym postępowaniu miały charakter niezbędny, toteż powinna ponieść finansowe skutki swojego zachowania. Oskarżona jest osobą młodą, mogącą podjąć pracę pozwalającą jej na uiszczenie zasądzonych kosztów (chociażby w ratach).

8.Podpis