Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Jędrzejowie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 467/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.1.USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

P. J. (1)

w dniu 27 czerwca 2023 roku w m. Z. , teren zalewu , (...), woj. (...) usiłował prowadzić pojazd mechaniczny – motocykl marki Y. o nr rej. (...) w ruchu lądowym, znajdując się w stanie nietrzeźwości 2,31 promila alkoholu we krwi, lecz zamierzonego celu nie osiągnął wskutek gaśnięcia silnika oraz interwencji innych osób, czym wyczerpał ustawowe znamiona przestępstwa z art. 13 §1 kk w zw. z art. 178a § 1 kk

2.

w dniu 27 czerwca 2023 roku w m. Z., (...), woj. (...) groził K. S. (1) pozbawieniem życia oraz spowodowaniem obrażeń ciała oraz stosował przemoc w postaci szarpania, wyrwania telefonu z ręki, napierania wobec K. S. (1) w celu zmuszenia go do zaniechania wezwania policji jak i zaniechania ujęcia P. J. (1), czym wyczerpał ustawowe znamiona przestępstwa z art. 191 §1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.1.1.

W dniu 27 czerwca 2023 roku M. B. (1) około godziny 18 przebywał nad zalewem w Z., koło M.. Był wówczas z 12-letnim synem.

Szukając miejsca do wędkowania M. B. (1) zauważył zaparkowany motocykl marki Y. (...) koloru czerwonego o numerze rejestracyjnym (...). Motocykl ten był postawiony na stopce. Znajdował się w pobliżu przepompowni, obok której znajduje się betonowy murek. Na lusterku wisiał kask.

W niewielkiej odległości od motocykla na ziemi spał oparty o murek P. J. (1).

M. B. (1) nie podchodził blisko P. J. (1). Po jego zauważeniu udali się dalej, znajdując w odległości około 200 metrów od miejsca w którym znajdował się powyższy miejsce do wędkowania.

Z miejsca w którym się znajdowali nie był im widoczny ani P. J. (1), ani jego motocykl.

Po rozpoczęciu wędkowania, po około 5-10 minutach M. B. (1) słyszał dwukrotną próbę odpalania silnika w motocykla, który po odpalaniu gasł.

M. B. (1) nie widział wówczas w okolicy żadnych innych motocykli, poza motocyklem, który mijał.

Zeznania M. B. (1)

k. 13-14, 187v-188

1.1.2.

Tego samego dnia, K. S. (1) i W. Ś. (1) wyjechali swoimi motocyklami na przejażdżkę.

Udali się w rejon zalewu na Z. koło M.. W tym czasie przebywał tam już M. B. (1) z synem i P. J. (1).

K. S. (1) i W. Ś. (1) jechali drogą asfaltową, po czym skręcili w drogę leśną prowadzącą do zalewu.

Na drodze leśnej mijali P. J. (1), który siedział na swoim motocyklu.

Motocykliści nie zatrzymywali się wówczas przy P. J. (1), pojechali dalej, zatrzymując się w miejscu w którym wędkował M. B. (1) z synem.

Zeznania K. S. (2)

k. 9-10, 186v-187v

Zeznania W. Ś. (1)

k. 22-23, 188-189

Zeznania M. B. (1)

k. 13-14, 187v-188

Protokół badania stanu trzeźwości K. S. (1)

k. 3

Świadectwo wzorcowania

k. 5

1.1.3.

Między K. S. (1), W. Ś. (1) a M. B. (1) i jego synem wywiązała się rozmowa, która początkowo dotyczyła motocykli.

W trakcie konwersacji M. B. (1) zwrócił uwagę powyższym, że widział leżącego pijanego mężczyznę. W trakcie ich rozmowy słyszeli odgłos zapalonego silnika motocykla, który chodził przez kilka sekund po czym gasł.

K. S. (1) i W. Ś. (1) postanowili wówczas pojechał w to miejsce, w którym znajdował się P. J. (1), by sprawdzić w jakim stanie się on znajduje.

Słyszeli w wówczas w oddali pracujący silnik motocykla.

Zeznania K. S. (2)

k. 9-10, 186v-187v

Zeznania W. Ś. (1)

k. 22-23, 188-189

Zeznania M. B. (1)

k. 13-14, 187v-188

1.1.4.

K. S. (1) i W. Ś. (1) , gdy dojechali ponownie do drogi asfaltowej, zauważyli P. J. (1) siedzącego na motocyklu.

P. J. (1) próbował odpalić motocykl i ruszyć do przodu

K. S. (1) podjechał wówczas z przodu motocykla P. J. (1), wyłączył silnik w swoim motocyklu. Po czym K. S. (1) próbował rozpytać P. J. (1) co robi w tym miejscu i jak się czuje. Od razu kiedy rozpoczął z powyższym rozmowę poczuł od niego silną woń alkoholu. Zszedł więc ze swojego motocykla, podszedł do motocykla P. J. (1) i wyciągnął kluczyki ze stacyjki jego motocykla, uniemożliwiając odpalenie i odjechanie motocyklem przez P. J. (1).

Zeznania K. S. (2)

k. 9-10, 186v-187v

Zeznania W. Ś. (1)

k. 22-23, 188-189

1.1.5.

P. J. (1) wówczas zaczął być agresywny. Eskalacja jego zachowania nastąpiła, gdy K. S. (1) poinformował go, że dzwoni na policję.

P. J. (1) próbował wyrwać wówczas telefon z ręki K. S. (1), odpychał go, oraz groził mu pozbawieniem życia oraz spowodowaniem obrażeń ciała.

Obok stał wówczas W. Ś. (1), któremu K. S. (1) przekazał telefon by kontynuował zgłoszenie, bowiem sam nie był w stanie rozmawiać przez telefon z uwagi na napieranie na niego przez P. J. (1) i podejmowane zachowania celem zmuszenia go do zaniechania wezwania policji.

P. J. (1) zaczął wtedy szukać coś w kieszeniach, wówczas K. S. (1) w obawie przed tym, co może powyższy wyciągnąć uderzył go pięścią w twarz.

P. J. (1) zachwiał się po czym rzucił się na K. S. (1) chcąc go uderzyć. Wtedy K. S. (1) przewrócił P. J. (1) na ziemie, chcąc go obezwładnić, po czym usiadł na nim. P. J. (1) ciągle się rzucał, próbował się oswobodzić, szarpał za odzież K. S. (1).

Po chwili, gdy P. J. (1) uspokoił się, K. S. (1) wstał z niego.

Gdy jednak P. J. (1) usłyszał w oddali syreny z policyjnego radiowozu podjął próbę ucieczki w kierunku lasu. K. S. (1) pobiegł za nim i zatrzymał go szarpiąc za koszulkę.

Zeznania K. S. (2)

k. 9-10, 186v-187v

Zeznania W. Ś. (1)

k. 22-23, 188-189

Nagranie zgłoszenia do (...) na płycie CD

k. 199

1.1.6.

Wówczas na miejsce podjechali funkcjonariusze policji z KPP w J. w składzie D. P. i W. G..

Na widok funkcjonariuszy P. J. (1) próbował kolejny raz oddalić się z miejsca zdarzenia. Został jednak szybko ujęty.

P. J. (1) został poddany o godzinie 19.06 tylko jednemu badaniu na zawartość alkoholu w organizmie z wynikiem pierwszego badania – 1,29 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Odmówił poddania się drugiemu badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu.

Na miejsce został wezwany drugi patrol policji w składzie P. B.i R. S., którzy przetransportowali P. J. (1) do szpitala w J. celem pobrania od niego krwi do badań na zawartość alkoholu w płynach ustrojowych, uzyskując wynik 2,31 promila alkoholu we krwi.

Zeznania P. B.

k. 96, 189-189v

Zeznania D. P.

k. 100-101, 189v

Zeznania R. S.

k. 106, 189v

Zeznania W. G.

k. 110-111, 190

Zeznania M. B. (1)

k. 13-14, 187v-188

Protokół badania stanu trzeźwości P. J. (1)

k. 4

Protokół zatrzymania osoby P. J. (1)

k. 30

Protokół badania stanu trzeźwości P. P.

k. 76

Protokół badania stanu trzeźwości W. G.

k. 78

Świadectwa wzorcowania

k. 5, 77, 79

Sprawozdanie z badania alkoholu etylowego w płynach ustrojowych dot. P. J. (1)

k. 113, 119

Protokół pobrania krwi od P. J. (1)

k. 114, 120

Opinia z zakresu rachunku retrospektywnego

k. 125-129

1.1.7.

P. J. (1) był uprzednio karany.

Jest kierowcą popełniającym wykroczenia w ruchu drogowym.

karta karna

k. 144-145

Informacja o wykroczeniach popełnionych w ruchu drogowym w trybie art. 213 § 1 b k.p.k.

k. 147

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

P. J. (1)

w dniu 27 czerwca 2023 roku w m. Z. , teren zalewu , (...), woj. (...) usiłował prowadzić pojazd mechaniczny – motocykl marki Y. o nr rej. (...) w ruchu lądowym, znajdując się w stanie nietrzeźwości 2,31 promila alkoholu we krwi, lecz zamierzonego celu nie osiągnął wskutek gaśnięcia silnika oraz interwencji innych osób, czym wyczerpał ustawowe znamiona przestępstwa z art. 13 §1 kk w zw. z art. 178a § 1 kk

2.

w dniu 27 czerwca 2023 roku w m. Z., (...), woj. (...) groził K. S. (1) pozbawieniem życia oraz spowodowaniem obrażeń ciała oraz stosował przemoc w postaci szarpania, wyrwania telefonu z ręki, napierania wobec K. S. (1) w celu zmuszenia go do zaniechania wezwania policji jak i zaniechania ujęcia P. J. (1), czym wyczerpał ustawowe znamiona przestępstwa z art. 191 §1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.2.1.Prowadzenie przez P. J. (1) pojazdu mechanicznego motocykl marki Y. o nr rej. (...) w dniu 27 czerwca 2023 roku w m. Z., (...), woj. (...) w ruchu lądowym, znajdując się w stanie nietrzeźwości, tj. 1,29 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Wyjaśnienia oskarżonego

k. 28-29, 155-156, 186-186v, 200-200v

Protokół badania stanu trzeźwości P. J. (1)

k. 4

1.2.OCena DOWOdów

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.2.

1.1.3.

1.1.4.

1.1.5.

Zeznania K. S. (2)

Zeznania świadka były racjonalne i przekonujące. Świadek opisał przebieg zdarzenia w sposób syntetyczny. Wskazał, że w dniu zdarzenia jechał motocyklem nad zalew na Z. koło M.. Był wówczas z kolegą W. Ś. (1). Jechali drogą asfaltową, po czym skręcali w drogę leśną, gdzie mijali mężczyznę siedzącego na motocyklu. Gdy dalej zatrzymali się nad zalewem spotkali mężczyznę, który wędkował tam z synem. Wędkarz wówczas powiedział, im, że widział mężczyznę, który był pijany i próbuje odpalić motocykl, a wcześniej widział go śpiącego obok motocykla. Słyszeli w oddali odgłosy pracującego silnika. Dalej zeznał, że po skończonej rozmowie z wędkarzem pojechali w kierunku drogi asfaltowej którą przyjechali, na jej poboczu siedział na motocyklu oskarżony, który próbował odpalić motocykl i ruszyć do przodu. W trakcie rozmowy z oskarżonym wyczuł od niego woń alkoholu, wyjął oskarżonemu kluczyki ze stacyjki motocykla na którym siedział, wówczas oskarżony stał się wobec niego bardzo agresywny, groził mu pozbawieniem życia lub zdrowia. Świadek wskazał, że powiedział do oskarżonego, że wzywa policję, co spotęgowało agresję oskarżonego wobec niego. Zaczął go wówczas straszyć, próbował mu wyrwać telefon z ręki, zaczął na niego napierać. Świadek nadmienił, że oskarżony próbował się wyrywać mu, gdy go obezwładnił, wtedy po raz pierwszy chciał uciekać do lasu. Drugi raz zaczął uciekać gdy usłyszeli w oddali syreny. Świadek wskazał, że pobiegł za oskarżanym i zatrzymał go szarpiąc za koszulkę. Dalszą część zatrzymania przeprowadzali już przybyli na miejsce funkcjonariusze policji, którym także stawiał opór. Dodał, że był podczas badania stanu trzeźwości oskarżonego, gdy „wydmuchał chyba 1,25 mg/l”. Świadek zaznaczył, że w jego obecności oskarżony nic nie jadł ani nie pił. Nadmienić należy, że drobne rozbieżności w zeznaniach świadka z postępowania przygotowawczego , co w ocenie sądu wynika z naturalnego zacierania się pewnych elementów zdarzeń w pamięci. Wobec czego zdaniem sądu relacje bliżej odpowiadające przebiegowi zdarzenia zostały przez świadka złożone w trakcie postępowania przygotowawczego, kiedy to świadek był słuchany w dniu zdarzenia. Ponadto, rozbieżności przydają relacji wiarygodności, zachowywały swój indywidulany charakter i bynajmniej nie nosi śladów wzajemnego uzgadniania - świadek nie starał się obciążać oskarżonego za wszelką cenę.

1.1.2.

1.1.3.

1.1.4.

1.1.5.

Zeznania W. Ś. (1)

Zeznania świadka należy ocenić analogicznie jak zeznania K. S. (1). Świadek praktycznie tożsame opisał okoliczności na które wskazywał w zeznaniach K. S. (1). Podał, że z zachowania motocyklisty wskazywało, ze może być pod wpływem alkoholu. Wskazał, że nie widział jak oskarżony się przemieszcza, słyszał dźwięk motoru. Świadek zeznał, że gdy jego kolega wyczuł woń alkoholu od oskarżonego, wyjął kluczyki z jego stacyjki i zadzwonił na policję, wówczas oskarżony stał się agresywny wobec jego kolegi. Starał się zabrać mu telefon, szarpał za ubranie aby nie dzwonić po policję. Wtedy kolega przekazał mu telefon i on kontynuował zgłoszenie interwencji. Motocyklista próbował się wyrwać jego koledze. Gdy słychać było syreny policyjne oskarżony podjął próbę oddalenia się.

Nadmienić należy, że drobne rozbieżności w zeznaniach świadków K. S. i W. Ś. z postępowania przygotowawczego i sądowego wynikają z naturalnego zacierania się pewnych elementów zdarzeń w pamięci. Wobec czego zdaniem sądu relacje bliżej odpowiadające przebiegowi zdarzenia zostały przez świadków złożone w trakcie postępowania przygotowawczego, kiedy to świadkowie byli słuchani K. S. – w dniu zdarzenia, a W. Ś. – dzień po zdarzeniu. Ponadto, także drobne rozbieżności między ich zeznaniami a zeznaniami M. B. (1) przydawały ich relacjom wiarygodności, co powodowało, że wypowiedź procesowa świadków zachowywały swój indywidulany charakter i bynajmniej nie nosiła śladów wzajemnego uzgadniania - świadkowie nie starali się obciążać oskarżonego za wszelką cenę. Nie ujawniono też żadnych okoliczności, typu konflikt z oskarżonym, zaburzenia w zdolności postrzegania lub zapamiętywania, które nakazywałyby uznać zeznania świadków za stronnicze, cechujące się niechęcią do obwinionego, obarczone chęcią bezpodstawnego obciążenia oskarżonego.

1.1.1.

1.1.2.

1.1.3.

1.1.6.

Zeznania M. B. (1)

Zeznania świadka były rzeczowe i logiczne. Świadek zeznał, że około godziny 18 w dniu zdarzenia szukał nad zalewem w Z. miejsca do wędkowania. Zauważył wówczas postawiony na stopce motocykl Y. koloru czerwonego (...) postawiony na ocznej stopce. Motocykl postawiony był w pobliżu przepompowni obok której znajduje się betonowy murek. W odległości około 2 metrów od tego motocykla spał mężczyzna. Świadek podał, że miał on około 30-35 lat, szczupłej budowy ciała, ciemne włosy. Z miejsca w którym wędkował nie było widać ani tego mężczyzny ani motocykla. Świadek wskazał, że słyszał odgłosy silnika – ktoś próbował odpalić silnik, słychać było, że silnik odpalił i zgasł, potem znowu odpalił i gasł. Nie słyszał jednak czy ten motocykl przemieszczał się. W okolicy wówczas nie było innych motocykli. Po upływie około 10-15 minut w miejsce gdzie przebywał przyjechało dwóch motocyklistów, którym wskazał na oskarżonego. Powiedział im, że niedaleko leżał pijany mężczyzna i oni się nim zainteresowali i pojechali. Po około 10 minutach słyszał syreny radiowozu. Gdy poszedł w tamtym kierunku motocykl oskarżonego stał na poboczu drogi, w zupełnie innym miejscu niż widział go za pierwszym razem. Świadek jest osobą obcą dla oskarżonego, nie jest z nim skonfliktowany nie miał więc powód by obciążać go swoimi depozycjami.

1.1.2.

Protokół badania stanu trzeźwości K. S. (1)

Dowód sporządzony rzetelnie.

1.1.2.

Świadectwo wzorcowania

Dowód wiarygodny.

1.1.5.

Nagranie zgłoszenia do (...) na płycie CD

Dowód sporządzony rzetelnie. Treść nagrania spójna z tym o czym zeznawali K. S. i W. Ś..

1.1.6.

Zeznania P. B.

Jako funkcjonariusze publiczni – policjanci, są osobami świadomymi wagi i znaczenia składanych przez nich zeznań w procesie karnym. Zeznania ich mają charakter spójny, są logiczne i konsekwentne. Przekazali informacje jakie powzięli w związku z wykonywaniem czynności służbowych. Brak jest podstaw do podważenia ich wiarygodności i mocy dowodowej.

Zeznania D. P.

Zeznania R. S.

Zeznania W. G.

1.1.6.

Protokół badania stanu trzeźwości P. J. (1)

Dowód sporządzony rzetelnie. Stanowił potwierdzenie samego faktu wykonania badania na zawartość alkoholu w organizmie oskarżonego, oraz odmowy przez oskarżonego poddania się drugiemu badaniu. Wskazać należy, że sąd nie oparł się o wynik badania alkoholu w wydychanym powietrzu z uwagi na fakt, iż oskarżony odmówił poddania się drugiemu badaniu. Jednakże wynik taki nie może stanowić podstawy ustaleń, bowiem winien być zweryfikowany drugim badaniem przeprowadzonym po 15 minutach po pierwszym badaniu, na co zwróciła uwagę także biegła w opinii z przeprowadzonego rachunku retrospektywnego.

1.1.6.

Protokół zatrzymania osoby P. J. (1)

Dowód sporządzony rzetelnie.

1.1.6.

Protokół badania stanu trzeźwości P. P.

Dowód sporządzony rzetelnie.

1.1.6.

Protokół badania stanu trzeźwości W. G.

Dowód sporządzony rzetelnie.

1.1.6.

Świadectwa wzorcowania

Dowód wiarygodny.

1.1.6.

Sprawozdanie z badania alkoholu etylowego w płynach ustrojowych dot. P. J. (1)

Dowód sporządzony rzetelnie.

1.1.6.

Protokół pobrania krwi od P. J. (1)

Dowód sporządzony rzetelnie

1.1.6.

Opinia z zakresu rachunku retrospektywnego

Biegła w czytelny i zrozumiały sposób przedstawiła proces badawczy i przekonująco uzasadniła wnioski końcowe opinii. Opinia jest jasna, pełna i spójna wewnętrznie. Wszelkie formułowane przez nią tezy zostały poparte stosownymi i odpowiednimi obliczeniami. Biegła dokonała rachunku retrospektywnego, dokonując analizy wariantów czasu i ilości spożycia alkoholu przez P. J. (1). Biegła, odwołując się do posiadanych wiadomości specjalnych opiniowała, że w dniu 27 czerwca 2023 roku w chwili pobrania próbek o znajdował się w stanie nietrzeźwości na poziomie 2,31 ‰ alkoholu we krwi. Sąd w całości podzielił wnioski tej opinii i przyjął je za podstawę poczynionych ustaleń.

1.1.7.

karta karna

Dowód bezsporny.

1.1.7.

Informacja o wykroczeniach popełnionych w ruchu drogowym w trybie art. 213 § 1 b k.p.k.

Dowód sporządzony zgodnie z dyspozycją art. 213 § 1 b k.p.k. Brak jest podstaw do podważenia informacji tam zawartych.

2.2.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1.

Wyjaśnienia oskarżonego

Oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Jego wersja zdarzenia o tym, że popsuł mu się już w lesie nad zalewem motocykl i spożył dopiero tam wódkę pojawiła się dopiero na rozprawie w dniu 7 marca 2024 roku (na końcowym etapie postępowania). Przy czym jego wyjaśnienia nie były ani spójne, ani logiczne. Wskazać należy, że wskazał, że wódkę na miejsce przywiozła mu koleżanka z którą miał się spotkać wcześniej. Przy tym oskarżony nie wskazał danych tej koleżanki, by sąd mógł zweryfikować przedstawioną przez niego wersję. Co więcej, na miejscu zdarzenia nie została znaleziona żadna butelka po alkoholu. Podnieść też należy, że logicznym jest skoro obcy mężczyźni zatrzymują osobę, wzywają policję, zostaje się poddanemu na badania stanu trzeźwości to nie ukrywa się okoliczności, które mogą ekskulpować od odpowiedzialności. A oskarżony jak już zauważono, dopiero na końcowym etapie postępowania przedstawiał taką wersję zdarzenia. Nie sposób także logicznie wytłumaczyć prób ucieczki podejmowanych przez oskarżonego podczas jego zatrzymania przez K. S. i wtedy gdy usłyszał syreny policyjne.

Oskarżony twierdził także, że mężczyźni, którzy go zatrzymali zastali go w pozycji leżącej obok motocykla, nie potrafił przy tym w żaden logiczny sposób wyjaśnić dlaczego mieli by mówić, że zastali go w innej pozycji. Nieobojętna jest też kwestia ,o której wspomniał świadek D. P.,iż silnik motocykla był ciepły / k. 189v/, a oskarżony twierdził ,że leżał koło motocykla, a motocykl przemieścił własnymi siłami .

Oskarżonemu zarzucono, w pkt 1 aktu oskarżenia że prowadził pojazd mechaniczny. Sąd nie podzielił jednak powyższego (na co też szerzej zostanie zwrócone w pkt 3.1 uzasadnienia). Brak było naocznych świadków tego, że oskarżony jechał motocyklem znajdując się pod wpływem alkoholu, lub też innych dowód, które dawałyby podstawę do podzielenia opisu czynu i kwalifikacji prawnej zaproponowanej przez oskarżyciela publicznego. Nadmienić należy, że oskarżyciel w toku postępowania nie wykazał, że oskarżony dopuścił się czynu w takiej formie ( o czym szerzej w pkt 3.1. uzasadnienia). Sam oskarżony podał „ ja byłem w stanie takim w jakim byłem ale nie jechałem wtedy” – k. 200v. Świadkowie jedynie słyszeli próby odpalenia motoru, który po chwili gasł oskarżonemu. Oskarżony twierdził, że czekał na lawetę, bowiem zepsuł mu się motocykl. Wersja ta także dopiero pojawiła się na końcowym etapie postępowania. Świadek W. Ś. wskazał, że dźwięk odpalonego motoru który słyszał to nie był dźwięk związany z awarią, zwłaszcza, że sam ma taki motocykl. Świadek W. Ś. (1) zwrócił też uwagę – „ myślę, że ten motocykl mu gasł, bo ten pan był pijany”, „ myślę, że to gaśnięcie mogło być z tego powodu, że nie było puszczane sprzęgło”.

Wersja oskarżonego nie wytrzymała konfrontacji z zeznaniami świadków, nagraniem zgłoszenia do (...).

Wyjaśnienia oskarżonego

Co do czynu zarzucanego mu w pkt 2 aktu oskarżenia oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że mężczyźni obecni na miejscu zdarzenia zaatakowali go „że jestem pijany”, „po prostu przyciskał mnie do ziemi, leżał na mnie”, „oni mnie podnieśli i stwierdzili, że jestem pijany”. Sąd również nie podzielił wyjaśnień oskarżonego w tej części. Wskazać należy, że motocykliści, którzy wzywali na miejsce policję byli osobami obcymi dla oskarżonego, nie mieli żadnych powodów, by zabierać kluczyki od motoru oskarżonemu bezpodstawnie.

Wobec powyższego, wyjaśnienia oskarżonego należało uznać za nieudolną linię obrony.

Zeznania Z. J.

Świadek (matka oskarżonego) skorzystała z prawa do odmowy złożenia zeznań – oświadczenie k. 186v.

Zeznania G. S.

Zeznania świadka nie pozwoliły na rozstrzygnięcie odpowiedzialności oskarżonego za zarzucany mu w pkt 1 aktu oskarżenia czyn. Świadek zeznał, że widział w dniu zarówno 26 jak i 27 czerwca 2023 roku widział motocyklistę na czerwonym motocyklu jadącym w dniu zdarzenia w kierunku zalewu. Motocykl miał kolor czerwony. Świadek jednak nie potrafił wskazać, czy to była ta sama osoba. Co więcej podał, że nie byłby w stanie rozpoznać osoby kierującej motocyklem, bo nie widział jej dokładnie. Nie potrafił także podać numerów rejestracyjnych tego motocykla. W dniu zdarzenia jego posesja nie była objęta monitoringiem.

1.2.1.

Protokół badania stanu trzeźwości P. J. (1)

Ponadto, oskarżyciel zarzucił, iż oskarżony znajdował się w stanie nietrzeźwości 1,29 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Natomiast podczas badania oskarżonego na miejscu zdarzenia zostało wykonane tylko jedno badanie, bowiem oskarżony odmówił poddania się drugiemu badaniu. Zatem wynik taki nie może stanowić podstawy ustaleń, bowiem winien być zweryfikowany drugim badaniem przeprowadzonym po 15 minutach po pierwszym badaniu, na co zwróciła uwagę także biegła w opinii z przeprowadzonego rachunku retrospektywnego.

Protokół oględzin rzeczy – zapisu kamer z monitoringu sklepu (...)

Dowody nie przyczyniły się do poczynienia ustaleń w sprawie.

Protokół oględzin rzeczy – zapisu kamer z monitoringu stacji paliw (...)

Protokół oględzin rzeczy – zapisu kamer z monitoringu sklepu (...)

1.3.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

5

P. J. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Co do czynu z pkt 5 wyroku:

W art. 191 § 1 k.k. został stypizowany czyn który, przewiduje dwie formy przestępczego zmuszania: przemoc i groźbę bezprawną. Przemocą jest takie oddziaływanie środkami fizycznymi, które przez oddziaływanie na procesy motywacyjne ofiary ma na celu ukierunkowanie jej decyzji w pożądanym przez sprawcę kierunku lub przełamanie jej oporu będącego przejawem decyzji woli przeciwnej zamiarom sprawcy (vis compulsiva) albo też wyeliminowanie z góry możliwości podjęcia takiej decyzji woli czy też jej przejawienia będącego efektem oporu (vis absoluta). Jeżeli chodzi o drugi ze środków zmuszania - groźbę bezprawną, to - zgodnie z definicją zawartą w art. 115 § 12 - obejmuje ona zarówno groźbę karalną (art. 190), jak i groźbę spowodowania postępowania karnego lub rozgłoszenia wiadomości uwłaczających czci zagrożonego lub jego najbliższych. Groźba karalna jest oddziaływaniem na psychikę drugiej osoby przez przedstawienie zagrożonemu zła (popełnienia przestępstwa), które go spotka ze strony grożącego albo innej osoby, na której zachowanie grożący ma wpływ. Groźba może być wyrażona za pomocą wszystkich dostępnych środków, mogących przekazać do świadomości odbiorcy jej treść. Zapowiedź popełnienia przestępstwa może więc być dokonana ustnie, na piśmie, ale także za pomocą gestu czy też innego zachowania. Występek zmuszania z art. 191 § 1 k.k. jest przestępstwem formalnym, gdyż dla jego dokonania wystarczające jest, by sprawca podjął określone środki w celu wpłynięcia na psychikę zagrożonego, choćby tego skutku nie osiągnął. Z takiego charakteru przestępstwa wynika, że również wzbudzenie obawy urzeczywistnienia groźby nie może być ujmowane, jako skutek zachowania opisanego w art. 191 § 1 k.k. (zob. postanowienie SN z 14.02.2013 r., II KK 120/12, LEX nr 1405555).

Przenosząc powyższe na grunt niniejszego postępowanie bezspornym jest, że P. J. (1) w dniu 27 czerwca 2023 roku w m. Z., (...), woj. (...) groził K. S. (1) pozbawieniem życia oraz spowodowaniem obrażeń ciała oraz stosował przemoc w postaci szarpania, wyrwania telefonu z ręki, oraz napierania na K. S. (1). Celem takiego działania oskarżonego było zmuszenia K. S. (1) do zaniechania wezwania policji jak i zaniechania jego ujęcia w związku z zatrzymaniem go gdy usiłował prowadzić pojazd w stanie nietrzeźwości. Oskarżony wypełnił zatem ustawowe znamiona przestępstwa z art. 191 §1 k.k. W zakresie tego czynu sąd zmienił jego opis tak by pełniej oddawał kryminalną zawartość zachowania oskarżonego.

☒

3.2.Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

I

P. J. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Odnośnie czynu z pkt 1 wyroku:

Na wstępie wskazać należy, że sąd zmienił opis czynu i przyjęta kwalifikację prawną.

Istota przestępstwa określonego w art. 178a § 1 k.k. polega na prowadzeniu, czyli kierowaniu pojazdem mechanicznym w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym w stanie nietrzeźwości. Przestępstwo to jest dokonane w momencie uruchomienia pojazdu i podjęcia jazdy. Przez prowadzenie pojazdu należy rozumieć wprawienie go w ruch, kierowanie nim, nadawanie prędkości i hamowanie w sposób zgodny z konstrukcją pojazdu. Przestępstwo określone w art. 178a § 1 k.k. może być popełnione w każdym miejscu, gdzie odbywa się ruch pojazdów, gdyż jego znamieniem jest m.in. prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości "w ruchu lądowym". Pojęcie ruchu lądowego obejmuje natomiast swoim zakresem nie tylko drogi publiczne i strefy zamieszkania, ale wszystkie miejsca ogólnie dostępne, na których odbywa się rzeczywisty ruch pojazdów (patrz m.in. postanowienie SN z dnia 28 maja 2008 r. IV KK 29/08).

Uwzględniając treść przeprowadzonych w niniejszej sprawie dowodów, stwierdzić należy, iż ich ocena nie dała podstaw do przypisania oskarżonemu popełnienia tego czynu w formie dokonanej (zarzuconej oskarżonemu aktem oskarżenia), tj. uznania iż P. J. (1) prowadził pojazd mechaniczny – motocykl marki Y. o nr rej. (...). Zauważyć bowiem należy, że ze spójnych i wzajemnie korespondujących ze sobą zeznań świadków K. S., W. Ś. i M. B. wynika, że nie widzieli oskarżonego, by kierował tym pojazdem, a jedynie K. S. i W. Ś. widzieli, że oskarżony próbował odpalić motor i nim ruszyć. Oskarżony jednak zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na fakt, iż silnik jego pojazdu gasł. Ponadto, świadkowie K. S. wyczuł od niego woń alkoholu i próbował nie dopuścić do tego, by w takim stanie oskarżony pojechał pojazdem – wyciągnął mu kluczyki ze stacyjki, próbował go zatrzymać, wezwał policję. Tym samym zdaniem sądu zgromadzone dowody wskazują, że oskarżony miał zamiar prowadzenia pojazdu w stanie nietrzeźwości, o czym świadczy to, że próbował uruchomić silnik pojazdu, jednakże lecz zamierzonego celu nie osiągnął wskutek gaśnięcia silnika oraz interwencji innych osób. W miejscu, gdzie znajdował się oskarżony (stał na poboczu obok drogi asfaltowej) bez wątpienia odbywał się ruch pojazdów i był to ruch lądowy.

Ponadto, mając na względzie wyniki badania krwi oskarżonego , tej pobranej najbliżej czasu zdarzenia , sąd przyjął, że oskarżony w chwili zdarzenia znajdował się w stanie nietrzeźwości 2,31 promila alkoholu we krwi i w tym zakresie również sąd zmienił opis czynu w stosunku do tego który został zarzucony oskarżonemu (iż znajdował się w stanie nietrzeźwości, tj. 1,29 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu).

Wobec powyższego uznać należy, iż P. J. (1) w dniu 27 czerwca 2023 roku w m. Z., teren zalewu, (...), woj. (...) usiłował prowadzić pojazd mechaniczny – motocykl marki Y. o nr rej. (...) w ruchu lądowym, znajdując się w stanie nietrzeźwości 2,31 promila alkoholu we krwi, lecz zamierzonego celu nie osiągnął wskutek gaśnięcia silnika oraz interwencji innych, a zatem swoim zachowaniem wyczerpał znamiona art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 178a § 1 k.k.

☐

1.1.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.1.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.2.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.4.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. J. (1)

1

1

Podstawę wymiaru kary za czyn przypisany w pkt 1 wyroku stanowił przepis art. 178a § 1 kk i art. 14 §1 kk w zw. z art. 33 §1 i 3 kk w brzmieniu ustawy kodeks karny obowiązującym do dna 30 września 2023 roku w zw. z art. 4 §1 kk.

Stopień zawinienia przez oskarżonego przypisanego mu czynu jest pełny. Mając nieskrępowaną możność dania posłuchu sankcjonującej normie prawnej oskarżony świadomie wybrał zachowanie w tę normę godzące, a przy tym nie zachodziły żadne okoliczności ograniczające czy wyłączające swobodę jego postępowania. Stopień społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu jest znaczny. Działał on bowiem umyślnie i z zamiarem bezpośrednim. Swoim zachowaniem godził w istotne społecznie, chronione prawem dobro jakim jest bezpieczeństwo w komunikacji. Oczywistym jest, że sprawność psychomotoryczna nietrzeźwego uczestnika ruchu, jest radykalnie obniżona, a jego reakcje często nieprzewidywalne. Nie można także tracić z pola widzenia okoliczności takiej jak stopień intoksykacji alkoholem podczas usiłowania kierowania przez niego pojazdem. Oskarżony wykazał lekceważenie nie tylko dla sankcjonującej normy prawnej, ale też dla społecznych wysiłków poprawy bezpieczeństwa na drogach, przejawiających się w licznych medialnych kampaniach i apelach zmierzających do wyeliminowania z uczestnictwa w ruchu nietrzeźwych kierujących. Odnośnie faktu, iż czyn oskarżonego pozostał jedynie w fazie stadialnej usiłowania przypomnieć należy, że była to tylko i wyłącznie zasługa tego, że silnik jego motoru gasł, przez co nie mógł go odpalić ,a także świadków zdarzenia, którzy nie dopuścili do tego, by oskarżony odjechał - nie zaś oskarżonego, który dobrowolnie nie odstąpił od kontynuowania realizacji swego zamiaru.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 14 § 1 k.k. sąd wymierza karę za usiłowanie w granicach zagrożenia przewidzianego dla danego przestępstwa.

Mając na względzie powyższe okoliczności Sąd uznał, że trafną reakcją prawnokarną za przypisany czyn będzie orzeczenie kary grzywny w wysokości 200 stawek dziennych grzywny. Kara taka nie przekracza stopnia zawinienia przypisanego czynu, nie jest też niższa od stopnia jego społecznej szkodliwości; odpowiada przy tym kryteriom prewencji indywidualnej jako dostateczna i właściwa dla osiągnięcia wobec oskarżonego pożądanego skutku resocjalizacyjnego w postaci zapobieżenia naruszania przez niego porządku prawnego w przyszłości. Czyni również zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości będąc sprawiedliwą i słuszną odpłatą za popełnione przestępstwo. Wysokość jednej stawki dziennej Sąd określił na kwotę 20 złotych, adekwatnie do możliwości zarobkowych P. J. (1). Posiada zatrudnienie, osiąga dochód w wysokości 2600 zł miesięcznie, ma córkę na utrzymaniu stąd też wymierzona kara grzywny mieści się w granicach jego możliwości majątkowych i zarobkowych.

Sąd wymierzając oskarżonemu karę zastosował brzmienie przepisów ustawy kodeks karny obowiązującym do dnia 30 września 2023 r. w zw. z art. 4 § 1 kk. Poprzednie brzmienie przepisu było dla oskarżonego względniejsze, albowiem obecnie czyn z art. 178a § 1 k.k. jest zagrożoną kara pozbawienia wolności do lat 3, podczas gdy poprzednie brzmienie przepisu za popełnienie tego czynu przewidywało kary alternatywne: grzywnę, ograniczenia wolności, pozbawienia wolności do lat 2.

2

1

Sąd orzekł wobec oskarżonego, na podstawie art. 42 § 2 k.k. i art. 43 § 1 k.k., obligatoryjny środek karny ograniczając go do zakazu prowadzenia motocykli , którego wymiar określił na okres 3 lat. Przy ustalaniu wymiaru tego środka karnego Sąd miał na uwadze, by oskarżony potraktował skazanie w przedmiotowej sprawie jako naukę na przyszłość i nigdy więcej choćby nie pomyślał o prowadzeniu jakiegokolwiek pojazdu po spożyciu alkoholu. Pozbawienie go możliwości uczestnictwa w ruchu na motocyklu na wskazany okres będzie stanowić dla niego dostateczną i stosowną dolegliwość. Nie należy też tracić z pola widzenia okoliczności ,że przestępstwo zaistniało w stadium usiłowania. Wyeliminowanie P. J. (1) z grona użytkowników motocykli zwiększy także bezpieczeństwo innych uczestników ruchu. Wymiar środka karnego został orzeczony w najniższym możliwym wymiarze.

3

1

Na podstawie art. 43a § 2 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego obligatoryjne świadczenie pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej. Wymiar tego środka Sąd określił w wysokości minimalnej – czyli 5000 złotych uznając, że kwota ta będzie wystarczającą dolegliwością mieszczącą się w możliwościach zarobkowych oskarżonego.

5

5

Sąd na mocy art. 191 § 1 kk przy zast. art. 37a §1 kk w zw. z art. 33 §1 i 3 kk w brzmieniu ustawy kodeks karny obowiązującym do dnia 30 września 2023 roku w zw. z art. 4 §1 kk za czyn przypisany oskarżonemu w pkt 5 wyroku wymierzył mu karę grzywny w wysokości 150 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 złotych.

Sąd nie dostrzegł okoliczności wyłączających winę oskarżonego lub bezprawność czynu. Oskarżony jest dorosłym człowiekiem, posiadającym pewien zasób doświadczenia życiowego. Zatem powinien zdawać sobie sprawę z konsekwencji swojego zachowania. Karę kształtował mając na uwadze, aby jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy ani stopnia społecznej szkodliwości czynu, jak również na cele prewencji indywidualnej i ogólnej, jakie kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego. Niewątpliwie stopień społecznej szkodliwości czynu ocenić należy jako dość wysoki. Oskarżony godził w tak istotne dobro jakim jest wolność drugiego człowieka, którą naruszył poprzez skierowanie za gróźb tak pozbawienia życia jak i zdrowia w celu zmuszenia K. S. do odstąpienia zaniechania wezwania policji jak i zaniechania jego ujęcia. Sąd miał w tym zakresie na względzie także postępującą w trakcie zdarzenia eskalację zachowań w odniesieniu do K. S., treści wypowiadane przez oskarżonego wobec powyższego, motywację zdominowaną tym, by uniknąć zatrzymania w związku z ujawnienie przez pokrzywdzonego, iż znajduje się w stanie nietrzeźwości, usiłując odpalić motocykl i nim odjechać, podejmowane działania by uniknąć powyższego w postaci szarpania pokrzywdzonego, próby wyrwania u telefonu z ręki, napierania na niego. Na niekorzyść przemawia to, że oskarżony był karany. Nie bez znaczenia pozostawał też fakt zachowania oskarżonego po popełnieniu czynu - oskarżony nie przyznał się do zarzuconego czynu i tym samym nie wyraził skruchy, nie przeprosił też pokrzywdzonego za swoje zachowanie.

Z uwagi na całokształt ujawnionych okoliczności Sąd doszedł do przekonania, że dolegliwość stosowania wobec oskarżonego kary izolacyjnej (nawet z warunkowym zawieszeniem jej wykonania) byłaby w stosunku do niego zbyt surowa i niesłuszna. Zatem sąd skorzystał z zastosowania wobec P. J. art. 37a § 1 k.k.

Już kara w takim wymiarze będzie sprawiedliwą odpłatą za popełnione przestępstwo, a przede wszystkim uświadomi oskarżonemu nieopłacalność wchodzenia w konflikt z prawem. Ilość stawek dziennych została orzeczona stosownie do stopnia społecznej szkodliwości popełnionego czynu. Nadmienić przy tym należy, że została ona orzeczona w dolnym wymiarze.

Natomiast wymiar stawki dziennej sąd określił biorąc pod uwagę fakt, iż oskarżony jest osobą młodą, zdrową, zdolną do pracy, z wyuczonym zawodem, przy tym podejmuje zatrudnienie, osiągając dochody w kwocie 2600 zł miesięcznie. Wobec powyższego mając na względzie możliwości zarobkowe oskarżonego, uiszczenie grzywny w powyższym zakresie nie będzie nastręczać mu znacznych trudności.

W ocenie Sądu taka kara spełni swoje cele lepiej niż inny rodzaj kary, w szczególności izolacyjna, bowiem bezpośrednia dolegliwość finansowa dla oskarżonego uzmysłowi mu nieopłacalność popełniania przestępstw. Za orzeczeniem tego rodzaju kary przemawiały też względy prewencji indywidualnej. Konieczne jest bowiem, by osoby znające oskarżonego uświadomiły sobie surowość negatywnych konsekwencji wchodzenia w kolizję z prawem.

Poprzednia treść przepisu art. 37a § 1 k.k. jest dla oskarżonego względniejsza, bowiem obecnie została zwiększona dolna granica orzeczonej kary na podstawie tego przepisu. Zgodnie bowiem z treścią art. 37a §1 kk w brzmieniu ustawy kodeks karny obowiązującym do dnia 30 września 2023 r. - Jeżeli przestępstwo jest zagrożone tylko karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 8 lat, a wymierzona za nie kara pozbawienia wolności nie byłaby surowsza od roku , sąd może zamiast tej kary orzec karę ograniczenia wolności nie niższą od 3 miesięcy albo grzywnę nie niższą od 100 stawek dziennych, jeżeli równocześnie orzeka środek karny, środek kompensacyjny lub przepadek.

Natomiast, obecnie sąd może zamiast tej kary orzec karę ograniczenia wolności nie niższą 4 miesięcy albo grzywnę nie niższą od 150 stawek dziennych, w szczególności jeżeli równocześnie orzeka środek karny, środek kompensacyjny lub przepadek.

6

5

Sąd na mocy art. 46 §2 kk orzekł od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego K. S. (1) nawiązkę w kwocie 500 złotych. Sąd uznał, że na podstawie całokształtu okoliczności tej sprawy kwota ta będzie odpowiednią rekompensatą dla pokrzywdzonego. Realizacja w/w środka pozwoli na zniwelowanie poczucia krzywdy u pokrzywdzonego, jak również stanowić będzie element oddziaływania wychowawczego w stosunku do oskarżonego. W ocenie sądu w okolicznościach niniejszej sprawy i obecnych warunkach społeczno-ekonomicznych wysokość orzeczonej nawiązki nie stanowi wobec pokrzywdzonego źródła wzbogacenia.

7

1, 5

Sąd na mocy art. 85 §1 kk i art. 86 § 1 i 2 kk orzekł wobec oskarżonego karę łączną grzywny w wysokości 250 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 złotych. Zdaniem Sądu w ten sposób ukształtowana kara spełni swoje cele wychowawcze jak i prewencji indywidualnej i generalnej. Kara ta uwzględnia również bliski związek czasowy pomiędzy poszczególnymi czynami. W ten sposób ukształtowana kara jest również karą odpowiednią z punktu widzenia zasad łączenia kar i spełni cele zarówno prewencji indywidualnej, jak i generalnej.

1.5.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. J. (1)

4

1

Sąd na mocy art. 63 § 4 k.k. na poczet orzeczonego w punkcie 2 wyroku środka karnego zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 27 czerwca 2023 r.

8

7

Sąd na mocy art. 63 §1 kk na poczet kary grzywny zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania od dnia 27 czerwca 2023 roku godz. 19.00 do dnia 28 czerwca 2023 roku godz. 15.07.

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Sąd nie znalazł podstaw do zastosowania wobec oskarżonego warunkowego umorzenia postępowania na okres 1 roku – co do czynu z pkt 1 – o co wnosił oskarżony i jego obrońca. Przepis art. 66 k.k. określa materialne i formalne przesłanki warunkowego umorzenia postępowania, których dopiero łączne spełnienie umożliwia zastosowanie przez sąd tej instytucji. Z treści art. 66 § 1 k.k. wynika jednoznacznie, iż z dobrodziejstwa warunkowego umorzenia postępowania może skorzystać wyłącznie sprawca niekarany za przestępstwo umyślne. Przesłanka ta ma charakter bezwzględny i uzależnia orzekanie o warunkowym umorzeniu postępowania od ustalenia, że w chwili wyrokowania sprawca nie jest karany za jakiekolwiek przestępstwo umyślne, niezależnie od jego podobieństwa do czynu będącego przedmiotem postępowania i rodzaju wymierzonej uprzednio kary. Tymczasem analiza karty karnej oskarżonego wskazuje, iż był on karany już za przestępstwo umyślne (informacja z KRK k. 144-145). Wymóg niekaralności za przestępstwo ma bowiem charakter bezwzględny, a karalność taka wyklucza możliwość orzeczenia o takim umorzeniu. Ponadto, zdaniem sądu nie zaszły także pozostałe przesłanki warunkujące zastosowanie tej instytucji. Bowiem orzeczenie tego środka probacji jest dopuszczalne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności popełnienia czynu nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. Oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, nie wyraził skruchy, czy też żalu z powodu swojego postepowanie, trudno też w okolicznościach niniejszej sprawy uznać, że czyn mu przypisany w pkt 1 stanowi, iż jego wina i społeczna szkodliwość nie są znaczne (na co sąd zwrócił uwagę w pkt 4 uzasadnienia).

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

9

Sąd na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 3 ustawy z dnia 23.06.1973r.o opłatach w sprawach karnych ( Dz.U. z 1983r. Nr 49 poz. 223) zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe obejmujące wydatki w kwocie 1.296,82 zł w tym:

- koszty opinii toksykologicznej – 477,07 złotych,

-ryczał za doręczenia -20 złotych plus 20 złotych ,

-ryczałt za KRK -30 złotych ,

-koszty badania krwi - 180,15 x 3 ,

-dojazd świadka -52,90 zł,

- dojazd świadka – 103,50 zł,

-dojazd świadka -52,90 zł

Zasądzono także opłatę w kwocie 500 złotych / 10 % kwoty kary grzywny/.

Sąd nie znalazł powodów do zwolnienia (chociażby częściowego) oskarżonego od poniesienia powyższych kosztów. Zostały wygenerowane bowiem przez jego działanie. Oskarżony posiada możliwości zarobkowe, by sprostać podołaniu ich uiszczenia.

1.Podpis